The Paper Kites - Paint

Próbowaliśmy, ale już tego nie robimy,
jest zimno na podłodze, zimno na podłodze
Ten dom już nigdy nie był taki sam, jak przedtem,
nigdy nie czuć ciepła, nigdy nie czuć ciepła.
Jest coś, co się porusza przez okna i ściany,
widziałem to wcześniej, widziałem to wcześniej.
Zostawiłaś mnie żyjącego z tęskniącą duszą,
jak mało wiesz, jak mało wiesz.

Staliśmy u podnóża ścieżki,
musiałem wrócić, musiałem wrócić.
Wybrałem podróżowanie jako samotny mężczyzna,
tak wiele mi brakowało, tak wiele mi brakowało /w sensie, że tęskniłem za wieloma rzeczami/
Zawsze marzę, że idę tamtą drogą,
to coś co trzymam /w sobie/, to coś co trzymam /w sobie/.
Biorę to ze sobą we wszystkie miejsca, w które idę,
jak mało wiesz, jak mało wiesz.

Jem tylko po to, żeby się wypełnić,
śpię tylko po to, żeby odpocząć.
Potrzebuję miłości takiej, jaką ty dawałaś -
nie znalazłem jej jeszcze, znalazłem jeszcze.

Wiesz, jestem tu gdzie chcę być,
wiem, czego potrzebuję, wiem, czego potrzebuję.
I jest tyle różnych miejsc do zobaczenia,
wiem jak marzyć, wiem jak marzyć.
Wciąż jest ta rana i poruszam się powoli,
pomimo, że jej nie widać, pomimo, że jej nie widać.
Mam dziurę, w której nic nie rośnie,
jak mało wiesz, jak mało wiesz.

Jem tylko po to, żeby się wypełnić,
śpię tylko po to, żeby odpocząć.
Potrzebuje miłości takiej, jaką ty dawałaś -
nie znalazłem jej jeszcze, znalazłem jeszcze.

Może wzięlibyśmy ślub i dobrze by nam się wiodło
w jakimś innym czasie, jakimś innym czasie.
I jesteśmy szczęśliwi, kiedy podążam tą drogą /w myślach, marzeniach/
to wszystko jest w mojej głowie, wszystko w mojej głowie.
Maluję sufit tak, że nikt się niczego nie domyśla,
pokrywam go wolno, pokrywam wolno.
Jest tak, jakbyś mnie nigdy wcześniej nie spotkała,
jak mało pokazuję /na zewnątrz/, jak mało pokazuję /na zewnątrz/