The Word Alive - Monomania

Czy kogokolwiek to obchodzi? Czy ktoś mnie słucha?
Leżę tutaj, niewidzialny. Czuję wszystkie Twoje puste spojrzenia przeze mnie

Błagam o lepszy sposób
Nie wiem, ile więcej tego mogę znieść
Bo złość jest o wiele łatwiejsza, Niż naprawianie wszystkiego, z czym nie mogę się zmierzyć

Utknąłem w szaleństwie
Wiem, że to poczułaś
Ale wiem, że jakoś to rozwiążemy
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić
Wewnątrz smutku, czasami nas to uwięziło
I uważamy, że lepiej jest być samemu
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić

Czuję to za każdym razem, gdy oddycham
Kolejne "lekarstwo", które na mnie nie działa
Ciemność i niepokój, wydają się być jedynymi przyjaciółmi, których widzę

Modlę się o lepszy dzień ale rzeczywistość ma swoje miejsce
I czy kiedykolwiek byłem wystarczający? Czy kiedykolwiek byłem wystarczający dla siebie?

Utknąłem w szaleństwie
Wiem, że to poczułaś
Ale wiem, że jakoś to rozwiążemy
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić
Wewnątrz smutku, czasami nas to uwięziło
I uważamy, że lepiej jest być samemu
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić

Wiem, że zastrzelisz do mojego serce
Nie wiedziałaś, że widzę w ciemności
Uczę się dostosowywać do świata, który widzę
Uczę się nie ufać nikomu oprócz mnie
Ale sobie

Wiem, że zastrzelisz do mojego serce
Nie wiedziałaś, że widzę w ciemności
Uczę się dostosowywać do świata, który widzę
Uczę się nie ufać nikomu oprócz mnie

Utknąłem w środku, utknąłem w środku...

Utknąłem w szaleństwie
Wiem, że to poczułaś
Ale wiem, że jakoś to rozwiążemy
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić

Wewnątrz smutku
Czasami nas to uwięziło
I uważamy, że lepiej jest być samemu
To jest jak wojna od wewnątrz, żeby odpuścić
Zabijamy się, by sobie poradzić