Tomáš Klus - Taneční

Przypomnij sobie, jak północ przegapiliśmy,
w pościeli z kopertek.
Od tej chwili wołam o pomoc,
że pozostałem Markety.

Kiedy dusza płacze, ty tańczysz pod okapami,
z wody deszczowej masz bale­tową suknię.
Pierwszy raz całujesz i zaciskasz pazury.
Beznadziejne jest próbowanie nie kochać cię.

Kiedy się rozbierasz, słowa w moich wierszach
zapalają się.
I szybko się rozsypują bez znaczenia.
Częściowo tworzą cię moje wyobrażenia i sny,
a częściowo wiatr z dwóch stron świata.

Jestem z rtęci, a ty z żelaza,
smakujesz jak owocowa herbata.
Odwiedź mnie w mojej celi,
gdy opuścisz swój błądzący kraj.

Jesteś swawolna, jak światło na świeczkach tortowych,
gdy stoi im na drodze moja sylwetka.
Nie mogłem oderwać wzroku od twoich powiek,
kiedy spałaś, a ja drżałem z lęku.

Spędzam oddech, który po tobie pozostał,
z wymownym wgłębieniem na pościeli.
Przykrywasz mi usta sercem na dłoni,
że nie nadaję się do miłości - że jestem
niedojrzały.

Kiedyś inny dotknie twoich ramion,
a ty poczujesz to delikatne drżenie,
uwierz proszę, Małgosiu, nie będę zraniony,
jeśli będziesz szczęśliwa, będę zadowolony.