Toquinho - Aquarela

Na kartce papieru
Rysuję żółte słońce
A z pięciu, czy sześciu prostych
Łatwo zrobić zamek

Przebiegam ołówkiem dookoła
Ręki i wychodzi mi rękawiczka
Jeśli stworzę deszcz
To z dwóch kresek
Mogę mieć parasol

A jeśli kropelka farby
spadnie na niebieski kawałeczek papieru
Od razu wyobrażam sobie mewę
Latającą po niebie


Leci
Zakreśla ogromny krąg
Północ - południe
Polecę z nią
na Hawaje
do Pekinu albo Istambułu
Namaluję łódkę z białym żaglem
Sterowaną lekko
Jest tyle nieba i morza
w niebieskim pocałunku

Spomiędzy chmur
Wyłania się piękny
Różowo-purpurowy samolot
Wszystko dookoła kolorowe
Od jego mrugających świateł

Wystarczy sobie tylko wyobrazić
Jak spokojnie i pięknie odlatuje
A jeżeli chcemy, może wylądować


Na kartce papieru
Narysuję odpływający statek
Z jakimiś dobrymi przyjaciółmi na pokładzie
Którzy piją szczęśliwi z życia


W sekundę mogę przenieść się
Z jednej Ameryki do drugiej
Kręcę prostym cyrklem
A z koła wychodzi mi świat

Chłopiec wędruje
I dociera do muru
Tam zaraz obok
Czeka na nas przyszłość


A przyszłość jest statkiem kosmicznym
Który próbujemy pilotować
Nie zna ona czasu ani litości
Nie wiemy kiedy przyjdzie
Bez pytania
Zmienia nasze życie
A potem zaprasza
Śmiech albo łzy

Na tej drodze
Nie dane nam poznać lub zobaczyć co przyjdzie
Nikt dobrze nie wie, co jest na jej końcu
Idziemy wszyscy tą piękną, akwarelową ścieżką
Która kiedyś w końcu
Straci swoje barwy



Na kartce papieru
Rysuję żółte słońce
(Które kiedyś straci swoje barwy)
A z pięciu czy sześciu prostych
Łatwo zrobić zamek
(Który kiedyś straci swoje barwy)
Kręcę prostym cyrklem
A z koła wychodzi mi świat
(Który kiedyś straci swoje barwy)