Twin Atlantic - Make A Beast Of Myself

Przysięgam, że kiedyś tam była odpowiedź
przywiązana do butelki, przysięgam, przysięgam.
I możesz zapytać Madonnę* czy jej zależy, czy jej zależy,
ale jest uwięziona w butelce, przysięgam, przysięgam.

Wiesz, wiesz, że to koniec naszego słodkiego wszechświata.
Wiesz, wiesz, że będziemy winić samych siebie.

Chciałem się z tego śmiać
I chcę zapomnieć, że zostałem złapany.
Chciałem się z tego śmiać,
Zamienię się w bestię, tylko żeby zabić ich wszystkich.

Topię się w lawie, kogo to obchodzi?
Robi się coraz większy gorąc, ostrzegłem ją przed porażką.
Wymuskany biały kołnierzyk zaciska się na nas i chcemy go,
ale topię się w lawie, zależy mi, zależy mi.

Wiesz, wiesz, że to koniec naszego słodkiego wszechświata.
Wiesz, wiesz, że będziemy winić samych siebie.

Chciałem się z tego śmiać
I chcę zapomnieć, że zostałem złapany.
Chciałem się z tego śmiać,
Zamienię się w bestię, tylko żeby zabić ich wszystkich.

Bo jest to trudniejsze, niż myśleliśmy na początku.
Wierzę wierzę, że jesteś antidotum
Wierzę wierzę, że jesteś antidotum
Jeśli tam jest odpowiedź, zasługuje na to, by ją odkryć.
Wierzę wierzę, że jesteś antidotum
Wierzę wierzę, że jesteś antidotum

Wiesz, wiesz, że to koniec naszego słodkiego wszechświata.
Wiesz, wiesz, że będziemy winić samych siebie.

Chciałem się z tego śmiać
I chcę zapomnieć, że zostałem złapany.
Chciałem się z tego śmiać,
Zamienię się w bestię, tylko żeby zabić ich wszystkich.

*Madonna - tu: kobieta o urodzie subtelnej i uduchowionej