Udo Jürgens - Die Welt braucht Lieder

Żeby latać pod wiatr,
Znowu jak w dzieciństwie
Wagarować,
Kochać wbrew nienawiści,
Bez wizy i paszportu,
Ponad granicami,

Żeby śmiać się wbrew powadze,
Żebyś kiedy zapomnisz,
Mógł dać kontrę,
Żeby żyć na przekór śmierci,
Żeby upór stał się naszym chlebem powszednim
Do przeżycia,

Żebyśmy podnieśli głos i śpiewali,
Zanim stracimy słuch i wzrok,
Żebyśmy godzili przeciwieństwa
W języku, który każdy rozumie,
Wciąż, wciąż od nowa, wciąż, wciąż od nowa
Wszyscy potrzebują piosenek

Żebyś oddychał pomimo smogu,
Wiosłował pomimo wirów,
Które ciągną cię w dół,
Płakał z powodu bólu
Kiedy miłość twoje serce
Zabierze przy pożegnaniu,

Żebyś płynął pod prąd,
Żebyś przemocy samodzielnie
Stawiał opór,
Sam jeden jak palec,
Żebyś był zdolny do tworzenia większości,
Co ma największe znaczenie,

Żebyś podniósł głos i śpiewał,
Zanim morze utonie w pustyni,
Żebyś pokonał obojętność
W języku, który brzmi wiarygodnie,
Wciąż, wciąż od nowa, wciąż, wciąż od nowa
Świat potrzebuje piosenek

Żeby żeglować w czasie sztormu,
Żeby nigdy jak nędzny robak
Nie czołgać się przed innymi,
Żeby w lodowatym powietrzu
Samotności poczuć
Zapach wolności,

Żeby przeżywać radość wbrew frustracji
I w upojeniu rozkoszy
Doświadczać miłości,
Żeby bronić niewinności przeciwko winie
I z anielską cierpliwością
Zachowywać nadzieję,
Żeby podnieść głos i śpiewać
Wbrew sile ciążenia melancholii,
Żeby pokonać wszelkie cienie strachu
W języku muzyki,
Wciąż, wciąż od nowa, wciąż, wciąż od nowa
Wszyscy potrzebują piosenek