Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Ulver
Popularne teksty
Ulver - A Song Of Liberty
A Song Of Liberty
Tekst dodał(a): MissFortune
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Andabata
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): joannasz
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[plates 25-27]
[1.] The eternal female groan'd! It was heard all over the earth.
[2.] Albion's coast is sick silent; the American meadows faint!
[3.] Shadows of prophecy shiver along by the lakes and the rivers
and mutter across the ocean: France, rend down thy dungeon;
[4.] Golden Spain burst the barriers of old Rome;
[5.] Cast thy keys, O Rome, into the deep falling, even to eternity down falling,
[6.] And weep [and bow thy reverend locks.]
[7.] In her trembling hands she took the new born terror, howling;
[8.] On those infinite mountains of light, now barr'd out by the Atlantic sea,
the new born fire stood before the starry king!
[9.] Flag'd with grey brow'd snows and thunderous visages, the jealous wings wav'd over the deep.
[10.] The speary hand burned aloft, unbuckled was the shield;
forth went the hand of jealousy among the flaming hair,
and hurl'd the new born wonder thro' the starry night.
[11.] The fire, the fire is falling!
[12.] Look up! Look up! O citizen of London, enlarge thy countenance:
O Jew. Leave counting gold! Return to thy oil and wine. O African!
Black African! (Go, winged thought, widen his forehead)
[13.] The fiery limbs, the flaming hair, shot like the sinking sun into the western sea.
[14.] Wak'd from his eternal sleep, the hoary element roaring fled away;
[15.] Down rush'd, beating his wings in vain, the jealous king; his grey brow'd councellors,
thunderous warriors, curl'd veterans, among helms, and shields,
and chariots, horses, elephants: banners, castles, slings, and rocks.
[16.] Falling, rushing, ruining! Buried in the ruins, on Urthona's dens;
[17.] All night beneath the ruins, then, their sullen flames faded,
emerge round the gloomy king.
[18.] With thunder and fire, leading his starry hosts thro' the waste
wilderness, he promulgates his ten commands, glancing his beamy eyelids
over the deep in dark dismay,
[19.] where the son of fire in his eastern cloud,
while the morning plumes her golden breast,
[20.] spurning the clouds written with curses, stamps the stony law to dust,
loosing the eternal horses from the dens of night, crying: empire is no more!
And now the lion & wolf shall cease.
Let the priests of the raven of dawn, no longer
in deadly black with hoarse note curse the sons of joy.
Nor his accepted brethren, whom, tyrant,
he calls free: lay the bound or build the roof.
Nor pale religious letchery call the virginity that wishes but acts not!
For every thing that lives is holy
[1.] The eternal female groan'd! It was heard all over the earth.
[2.] Albion's coast is sick silent; the American meadows faint!
[3.] Shadows of prophecy shiver along by the lakes and the rivers
and mutter across the ocean: France, rend down thy dungeon;
[4.] Golden Spain burst the barriers of old Rome;
[5.] Cast thy keys, O Rome, into the deep falling, even to eternity down falling,
[6.] And weep [and bow thy reverend locks.]
[7.] In her trembling hands she took the new born terror, howling;
[8.] On those infinite mountains of light, now barr'd out by the Atlantic sea,
the new born fire stood before the starry king!
[9.] Flag'd with grey brow'd snows and thunderous visages, the jealous wings wav'd over the deep.
[10.] The speary hand burned aloft, unbuckled was the shield;
forth went the hand of jealousy among the flaming hair,
and hurl'd the new born wonder thro' the starry night.
[11.] The fire, the fire is falling!
[12.] Look up! Look up! O citizen of London, enlarge thy countenance:
O Jew. Leave counting gold! Return to thy oil and wine. O African!
Black African! (Go, winged thought, widen his forehead)
[13.] The fiery limbs, the flaming hair, shot like the sinking sun into the western sea.
[14.] Wak'd from his eternal sleep, the hoary element roaring fled away;
[15.] Down rush'd, beating his wings in vain, the jealous king; his grey brow'd councellors,
thunderous warriors, curl'd veterans, among helms, and shields,
and chariots, horses, elephants: banners, castles, slings, and rocks.
[16.] Falling, rushing, ruining! Buried in the ruins, on Urthona's dens;
[17.] All night beneath the ruins, then, their sullen flames faded,
emerge round the gloomy king.
[18.] With thunder and fire, leading his starry hosts thro' the waste
wilderness, he promulgates his ten commands, glancing his beamy eyelids
over the deep in dark dismay,
[19.] where the son of fire in his eastern cloud,
while the morning plumes her golden breast,
[20.] spurning the clouds written with curses, stamps the stony law to dust,
loosing the eternal horses from the dens of night, crying: empire is no more!
And now the lion & wolf shall cease.
Let the priests of the raven of dawn, no longer
in deadly black with hoarse note curse the sons of joy.
Nor his accepted brethren, whom, tyrant,
he calls free: lay the bound or build the roof.
Nor pale religious letchery call the virginity that wishes but acts not!
For every thing that lives is holy
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie1. Oto był jęk Samicy Wiecznej! i powszedł po wszystkiej Ziemi.
2. Milczą w niemocy brzegi Albionu, amerykańskie omdlewają łąki!
3. Jako dreszcz biegną ciemne Proroctwa po jeziorach i rzekach i huczą
poprzez ocean: Francjo, do dna rozewrzyj lochy swoje!
4. Zapory starego Rzymu zburz Hiszpanio złota!
5. Ty, co Rzymem jesteś, rzuć klucze swoje, niechaj w dół głębi spadają,
niechaj spadają aż w dół wieczności.
6. I płacz.
7. Nowo zrodzony lęk straszny w swe drżące ujęła dłonie, wyjąc:
8. A na bezmiernych owych górach światła, zawartych teraz w atlantyckim
mórz, ogień nowo zrodzony stał przed gwiezdnym królem!
9. Śniegami brwi siwych nawisłe, obciążone twarzami, co burzę zwiastują,
nad głębią falowały zazdrosne skrzydła.
10. Gorzała w górze ręka włócznią zbrojna, i tarczę odpasano; we włosy
płomieniste wpiła się ręka zazdrości, i cud nowo zrodzony w gwiaździstą
cisnęła noc.
11. Oto ogień, oto ogień spada!
12. W górę spójrz! w górę! Obywatelu Londynu, niech się otworzy oblicze
twoje! Niech Żyd złoto liczyć przestanie! niech powróci do oliwy i wina. O
Afrykanie! Afrykanie czarny (idź, myśli uskrzydlona, rozszerz czoło jego.)
13. Członki ogniem pałające, płomieniste włosy w zachodzie wystrzeliły
morze jak słońce co tonie.
14. Przebudzony ze snu wiecznego uleciał, gniewnie szumiąc, żywioł siwy:
15. Daremnie skrzydłami bijąc, w dół rzucił się zazdrosny król; i doradcy
jego o brwiach jak szron, wojownicy grzmiący, weterani zgarbieni, pośród
hełmów, i tarcz i rydwanów, rumaków, słoni, sztandarów, pośród twierdz,
proc i głazów,
16. Spadając, w dół pędząc, niosąc spustoszenie! pogrzebani w ruinach,
na legowiskach Urthony;
17. Pod ruinami noc całą; a gdy spłowiały ich posępne płomienie,
wynurzają się wokół Króla mrocznego.
18. W grzmocie i ogniu, zastępy gwiezdne wiodąc rozległą pustynią,
obwieszcza dziesięć nakazów swoich, olbrzymimi powiekami tocząc nad
głębią w przerażeniu ciemnym,
19. Gdzie syn ognia na wschodnim obłoku, kiedy się jutrzenka pyszni
złotą piersią swoją,
20. Pędząc precz chmury, na których klątwy wypisano, w proch depce
kamienne prawo, i uwalnia rumaki wieczne z pieczar nocy, krzycząc:
NIE MA JUŻ CESARSTWA ! A USTĄPI TERAZ LEW I WILK.
Chór
Niech zaprzestaną Kapłani w czerni śmiertelnej, co służą Krukowi brzasku,
przekleństwa rzucać głosem chrapliwym na radość synów. I ci, co są mu
braćmi z przyzwolenia - których on, tyran, zwie wolnymi - niechaj nie
kładą granic ni stropów nie wznoszą. Niech blade pobożne wszeteczeństwo
nie mieni dziewiczym tego, kto pragnie, ale nie działa !
Bo co żyje wszystko Święte jest.
2. Milczą w niemocy brzegi Albionu, amerykańskie omdlewają łąki!
3. Jako dreszcz biegną ciemne Proroctwa po jeziorach i rzekach i huczą
poprzez ocean: Francjo, do dna rozewrzyj lochy swoje!
4. Zapory starego Rzymu zburz Hiszpanio złota!
5. Ty, co Rzymem jesteś, rzuć klucze swoje, niechaj w dół głębi spadają,
niechaj spadają aż w dół wieczności.
6. I płacz.
7. Nowo zrodzony lęk straszny w swe drżące ujęła dłonie, wyjąc:
8. A na bezmiernych owych górach światła, zawartych teraz w atlantyckim
mórz, ogień nowo zrodzony stał przed gwiezdnym królem!
9. Śniegami brwi siwych nawisłe, obciążone twarzami, co burzę zwiastują,
nad głębią falowały zazdrosne skrzydła.
10. Gorzała w górze ręka włócznią zbrojna, i tarczę odpasano; we włosy
płomieniste wpiła się ręka zazdrości, i cud nowo zrodzony w gwiaździstą
cisnęła noc.
11. Oto ogień, oto ogień spada!
12. W górę spójrz! w górę! Obywatelu Londynu, niech się otworzy oblicze
twoje! Niech Żyd złoto liczyć przestanie! niech powróci do oliwy i wina. O
Afrykanie! Afrykanie czarny (idź, myśli uskrzydlona, rozszerz czoło jego.)
13. Członki ogniem pałające, płomieniste włosy w zachodzie wystrzeliły
morze jak słońce co tonie.
14. Przebudzony ze snu wiecznego uleciał, gniewnie szumiąc, żywioł siwy:
15. Daremnie skrzydłami bijąc, w dół rzucił się zazdrosny król; i doradcy
jego o brwiach jak szron, wojownicy grzmiący, weterani zgarbieni, pośród
hełmów, i tarcz i rydwanów, rumaków, słoni, sztandarów, pośród twierdz,
proc i głazów,
16. Spadając, w dół pędząc, niosąc spustoszenie! pogrzebani w ruinach,
na legowiskach Urthony;
17. Pod ruinami noc całą; a gdy spłowiały ich posępne płomienie,
wynurzają się wokół Króla mrocznego.
18. W grzmocie i ogniu, zastępy gwiezdne wiodąc rozległą pustynią,
obwieszcza dziesięć nakazów swoich, olbrzymimi powiekami tocząc nad
głębią w przerażeniu ciemnym,
19. Gdzie syn ognia na wschodnim obłoku, kiedy się jutrzenka pyszni
złotą piersią swoją,
20. Pędząc precz chmury, na których klątwy wypisano, w proch depce
kamienne prawo, i uwalnia rumaki wieczne z pieczar nocy, krzycząc:
NIE MA JUŻ CESARSTWA ! A USTĄPI TERAZ LEW I WILK.
Chór
Niech zaprzestaną Kapłani w czerni śmiertelnej, co służą Krukowi brzasku,
przekleństwa rzucać głosem chrapliwym na radość synów. I ci, co są mu
braćmi z przyzwolenia - których on, tyran, zwie wolnymi - niechaj nie
kładą granic ni stropów nie wznoszą. Niech blade pobożne wszeteczeństwo
nie mieni dziewiczym tego, kto pragnie, ale nie działa !
Bo co żyje wszystko Święte jest.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):