Versailles - Philia

Wypełnione miłością serce, zamknięte jest w więzieniu stworzonym z łańcuchów cierni.
Tylko spojrzenie je zbuduje,
Wąski, pełen bólu świat.

Niemoralność wyśmiała uwięzioną wśród pustyni miłość,
Wierzę i kocham, a więc żyję.

Ten krzyk, ten ból, one ogarniają mnie
Zabity na szczycie, chcę wciąż kochać
Z zamkniętego świata spoglądam w niebo
Tej nocy, nawet ta ciemność zostanie całkowicie rozświetlona.

Księżyc przesłonił chmury
Przeznaczenie odbija się echem w moim sercu

Iluzje i pragnienia uwięziły marzenia wśród pustyni
Nawet wśród burzy rozkwitnę, silny i szlachetny.

Ten krzyk, ten ból w nocy wciąż mnie nawiedzają.
Zabity na szczycie, chcę wciąż pomóc
Z zamkniętego świata spoglądam w niebo
Rozdzierając przyszłość malującą się w ciemnych kolorach.

Ogarnięci przez strach, przez dźwięki przetłumaczone na żywy język
Ludzie jeszcze bardziej usychają
Ah... To brzmi niczym żałobna symfonia

Zaczynam żyć na nowo, cudownie.
Obejmowałem cierpienia i zmartwienia.
Pożądana, kochana, jeśli tylko w to uwierzymy,
Tej nocy, wśród tej ciemności rozkwitnę w całości.

Rozproszenie - smak śmierci, dotarł do naszej miłości ukrytej w głębi mej duszy
Rozproszenie - dni z przeszłości, dokonam wyboru, dla miłości pogrążę się w rozpaczy.