Waldemar Kocoń - Twój portret mamo

Dziecięce fantazje, wiosny dni szczęśliwe
Ran opatrywanie, ciepło dłoni tkliwych
Blask w oczach i głosie, żar serca i duszy
Abecadła życia umiałaś mnie nauczyć

Wielobarwne żądze w dojrzałości bramach
Za romansem romans, niepewności dramat
Życia mocne plany i matczyna troska
Zdążysz w świat wyruszyć, jeszcze w gnieździe zostań... zostań

To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś wciąż ta sama
To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś...
Jesteś wciąż ta sama, wciąż ta sama

Weselne toasty, śnieżnej sukni taniec
Z rozrywki powtórka, pociech przewijanie
Kołyska i żłobek, przedszkole, i szkoła
Każdemu wyzwaniu ty jedna podołasz... podołasz

To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś wciąż ta sama
To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś...
Jesteś wciąż ta sama, wciąż ta sama

Modlitwa wieczorna, miłości niech stanie
Zdrowie, spokój, pracę, daj im, wielki Panie
Wstrzymaj pęd szalony, co męczy i nuży
Daj czas, by odpocząć, usiąść przed podróżą

To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś wciąż ta sama
To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś wciąż ta sama
To twój portret, mamo, w mej pamięci ramach
Świat przemija z wiatrem, ty jesteś...
Jesteś wciąż ta sama, wciąż ta sama... wciąż ta sama