Wiktor Zatwarski - Zakwitną maki i róże

Zakwitną maki, wrzosy i róże
I jarzębiny czerwone w górze
Do matek, ojców, dzieci i żon
Powróci żołnierz z dalekich stron

Bo ziemia ojców nie może zginąć
Bo ziemia ojców nie może umrzeć
I znów zakwitną biało-czerwone
Biało-czerwone róże

Sponad Mierei i stepem złotym
Wróci bezsennym marszem piechoty
Ze wszystkich frontów wróci do Polski
Kluczami eskadr, konwojem morskim

Bo ziemia ojców nie może zginąć
Bo ziemia ojców nie może umrzeć
I znów zakwitną biało-czerwone
Biało-czerwone róże

Żołnierz wędrował i żołnierz wrócił
Z gwoździem ściosanym w żołnierskim bucie
Z pustą menażką, z pustą manierką
Pod mazowieckich skowronków świergot

Bo ziemia ojców nie może zginąć
Bo ziemia ojców nie może umrzeć
I znów zakwitną biało-czerwone
Biało-czerwone róże

Lecz są gdzieś tylko listy w szufladach
Listy pożółkłe ręka przekłada
Lecz są gdzieś tylko zdjęcia w komodzie
Na zdjęciu - młody chłopak w pochodzie

Lecz ziemia ojców nie może zginąć
Lecz ziemia ojców nie może umrzeć
I znów zakwitną biało-czerwone
Biało-czerwone róże

Do matek, ojców, dzieci i żon
Nie wrócił żołnierz z dalekich stron
Zostało tyle z jarzębin, brzóz
Czerwonych maków, wrzosów i róż

Lecz ziemia ojców nie może zginąć
Lecz ziemia ojców nie może umrzeć
I znów zakwitną biało-czerwone
Biało-czerwone róże