Wojciech Skowroński - Jak ten dziadek

Ten stary dziadek do orzechów
Co na orzechach zęby zjadł
Miał siły tyle w sobie, że dla hecy
Potrafił kamień skruszyć na drobny mak

A potem jeszcze dla relaksu
I by osłodzić żywot swój
Landrynki kruszył dzieciom oraz babci
I zyskał tym w rodzinie powszechny mir

Ach, jakże dobry był on
Gdy siłą kipiał w koło
Lecz los przewrotny chciał dać mu w nos
Gotując okrutny cios

Ten stary dziadek do orzechów
Co na orzechach zęby zjadł
Na orzech twardy trafił i niestety
Dziś z landrynkami nawet kłopoty ma

~ ♫ ♫ ♫ ~

Ten stary dziadek do orzechów
Co na orzechach zęby zjadł
Chociaż ze stali cały, nawet nerwy
Utracił wiarę w siły, pokrył się rdzą

I gdy tak śpiewam o nim
To myślę sobie czasem
Że jestem dziadkiem, orzechem tym
Co nie da się nigdy zgryźć

Dziś jak ten dziadek do orzechów
Co w kącie leży sobie sam
Tak radzę: nigdy nie bądź pewny swego
Bo gdzieś dojrzewa orzech, oszczędzaj sił