Wojnar - Pieśń o powrocie

W dalekiej oddali gdzie słońce się kryje,
ujrzały me oczy upragniony widok.
Rumak mój parsknął i wzniósł się ku górze.
Na znak zwycięstwa w róg zacząłem dąć.

Hen w ziemi przede mną stanęło królestwo
I bramy jego wabiące mnie tam.
Orzeł przeleciał, pognałem do przodu,
tam jest mój sztandar, korona i kraj.

Im bliżej celu tym mocniej me serce uderza.
Cierpliwość we mnie już dawno umarła.
Wszystkie najskrytsze marzenia naraz ożyły.
Wszystkie moje pragnienia w jednej chwili się ziściły.

Już mi nie straszne są trudy i znoje,
przeszkody przez jakie musiałem przejść.
Siła umysłu i wola mej walki
są niczym wzburzona, płynąca krew.

Niech żyje Sławia, moja ojczyzna,
aryjska ojczyzna co wita dziś mnie.
Dziś dla niej żyję, jutro zaś umrę,
a wszystko to czynię gdyż tego chcę.

Bracia, dziś padam przed wami, całując mą ziemię.
To dla mnie zaszczyt powrócić i służyć jej wiernie.
To o nas będą pisali w pieśniach i licznych kronikach.
Jak o poganach, którzy przed krzyżem się nie ugięli.

Zwycięstwo jest nasze i tylko nasze
po kresy wieków jak sławski nasz kraj.
strzec naszych obrzędów i czcić naszych bogów
będziemy zawsze i chwała nam.

My to wszelako strażą jesteśmy na wzgórzach
i w kniejach, polanach za dnia.
Również i w nocy, kiedy to słońce
w geście uległym pochyla swój kark.