Wyprawa na Księżyc - Wznieść się chcę

CZ. I

Gdy wzrok kieruję w niebo, to widzę Twoją twarz
Z Księżyca na mnie patrzysz, ogrzewa mnie Twój blask
Wspominam to, co było - tata, ja i Ty
Dlaczego chciałby z inną teraz być?
O Tobie pamięć zmyć

Wspominam jedną z baśni, Chang'e tam była w niej
Swą miłość zostawiła i w niebo wzbiła się
Tam czekać będzie zawsze, więc tata mógłby też
Czy gdyby baśń prawdziwa była, to chciałby wierzyć w nią?

CZ. II

Wznieść się chcę
Chang'e, ja cię słyszę chyba, wzlecieć chcę
Patrzysz na mnie i mnie wzywasz
Widzisz to, co ukryte jest
Czy dociera mój na Księżyc głos?

Wznieść się chcę
Chcę mieć skrzydła, co uniosą w niebo mnie
W miejsce, gdzie odnajdę dowód
Księżyc coś musi w sobie kryć
By tam dotrzeć sposób musi być
Mieć rakietę i się wzbić

W Kosmos lot, ja zrobię to dla swej rodziny
Może tak przekonam ojca, by pamięci wierny był
Znajdę gdzieś ten dowód, wiem, już czuję w sercu swym
Czas na czyn

Jak mam to zrobić, jak w temat się wgryźć?
Nie chcę stać w miejscu, bezczynnie tak tkwić
Chcę mieć rakietę i wreszcie się wzbić
I mknąć do celu

Wzlecieć chcę
Chang'e, już do ciebie lecę, wzbić się chcę
I przekonać jakoś tatę
Wzniosę się, grawitacji wbrew
Hej, Chang'e, ja blisko jestem tuż
Chcę w rakiecie wzbić się już