Xindl X - Černý stíny

Znów pada deszcz, deszcz moczy ulicę,
im bardziej milczysz, tym bardziej chcę z tobą rozmawiać,
że jest mi przykro, naprawdę jest mi przykro,
co po dzisiejszym dniu jest zniszczone,
chciałbym wziąć te odłamki
i zacząć je sklejać,
ale dzisiaj musisz zacząć ty.

Chcę nacisnąć reset
i skasować te słowa,
które po naszej kłótni
unoszą się w powietrzu,
mimo że cierpimy,
chciałbym znowu szeptać ci jak kiedyś.

Chwyć mnie za dłonie,
pozwól się prowadzić
aż do tego miejsca,
które nie ma żadnego adresu.
Składam swoje bronie,
to nie jest podstęp,
jeżeli mamy się zgubić,
to razem, niech nas poniosą
te czarne cienie.

Znów pada deszcz,
masz krople na rzęsach,
chyba przeczuwasz, ja też sięgnąłem dna
i jest ci przykro, naprawdę ci przykro,
przekroczone granice,
wszystkie te odłamki,
które trzeba naprawić,
zawsze chcieliśmy się tylko bronić,
więc zburz swoje mury i zrozum, jak się czuję,
choć przeprosiny wciąż mi w gardle więzną,
chciałbym powiedzieć,
co nieme oczy bezgłośnie krzyczą.

Chwyć mnie za dłonie,
pozwól się prowadzić
aż do tego miejsca,
które nie ma żadnego adresu.
Składam swoje bronie,
to nie jest podstęp,
jeżeli mamy się zgubić,
to razem, niech nas poniosą,
te czarne cienie,
które lata za nami chodzą,
te czarne cienie,
które lata za nami chodzą.

Chwyć mnie za dłonie,
pozwól się prowadzić
aż do tego miejsca,
które nie ma żadnego adresu.
Składam swoje bronie,
to nie jest podstęp,
jeżeli mamy się zgubić,
to razem, niech nas poniosą,
jeżeli mamy się zgubić,
to razem, niech nas poniosą,
te czarne cienie.