Zaburzenia - Vs Uniwersum

Od kilku lat w oczy wieje wiatr,
Widzimy świat przez pryzmat wad,
Najwyższy czas opanować strach,
Zbyt wiele za nami już bilansów strat,
Zbyt wiele stłumionego krzyku,
Ucieczek, miękkich narkotyków,
Zbyt wiele uśpionego spryt,
I samotności w oparach wstydu,
Wstrętu do obracającej się bryły,
Wspominania chwil, które były,
Gorzkiego smaku poczucia winy,
I plątania się w kłębku bazgraniny,
Zbyt wiele sekund, minut, godzin,
Gdy próbujemy się z czymś pogodzić,
Pozamykani na to co nadchodzi,
Nie mam telewizji ale wiem czy to grozi,
Wiem nie mamy czasu na sen już,
W pościeli pełnej sentymentów,
Zbyt wiele przelanego atramentu,
Wyczekiwania odpowiedniego momentu,
Stania w miejscu, tak bez sensu,
Strachu, lęku, suspensu,
Konsekwencji, kontekstów,
Zaburzenia vs uniwersum.