Zander - Napolitano

To był grudzień i lód,
Kiedy stał się ten cud
W osobowym coupé
Drugiej klasy do B.
Ziąb za oknem się snuł,
Morzył snem turkot kół,
Gdy daleki jak zew
Usłyszałem nagle śpiew:

„Amore mio, amore mio!” –
Głos wyraźny, chociaż nie wiadomo skąd.
„Amore mio, amore mio!” –
Ktoś zaśpiewał kilka razy tak pod rząd.

Wszystko się zmieniło tak,
Jakby diabeł włożył frak,
Jakby o północy kur
Uwerturę zapiał w dur.
I nagle wpadłem na scenę,
Między palmy, pawie pióra, złotą łódź,
I chór zaśpiewał „Va bene”,
Dookoła wielką fetą było czuć!

Napolitano,
Operowy śnie,
Dolce i piano,
Jeszcze raz ukołysz mnie…

Finał bosko kończył się,
Brałem właśnie górne C,
Gdy za ramię ktoś mnie – cap,
Całkiem nie z tej arii drab.
„È finita la commedia” –
To nie było już belcanto, chyba nie,
A, ma ma ma mamma mia,
Il signore conductore PKP.

[4x:]
Napolitano,
Operowy śnie,
Dolce i piano,
Jeszcze raz ukołysz mnie…

(Dolce i piano) ukołysz mnie…
(Dolce i piano) ukołysz mnie…