Zofia Szulakowska - Biegnij

Wznoszę ściany, wznoszę mury, stawiam kraty
nie przeciśniesz się, nie przeskoczysz ich
rośnie mgła, rośnie strach i nic poza tym
świat, co zamienia się w czarny dym
niewypowiedzianych słów za wiele
o litość prosiłam, ty odwracałeś twarz
słodkie chwile, w których myśli są bez ciebie
czy gorzkie te, w których ciebie brak?

Nie, nie musisz gonić mnie
przeciskam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij

Nie, nie musisz gonić mnie
przeciskam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij, biegnij, biegnij

Wznoszę ściany, wznoszę mury, stawiam kraty
zbyt wysokie by to cofnąć, cóż...
nie ma ciebie, mam tu nic, i nic poza tym
patrzę jak zamieniam się w czarny kurz
na ile sił mi starczy, sama tego nie wiem
odlatuje ostatni wolny ptak
słodkie chwile, w których myśli są bez ciebie
czy gorzkie te, w których ciebie brak?

Nie, nie musisz gonić mnie
przeciskam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij

Nie, nie musisz gonić mnie
przeciskam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij, biegnij, biegnij

Każda myśl, że może coś innego warto mieć
rozpoczyna się i kończy w ten sam dzień
beznamiętnie, biernie tak
oglądam płonący świat
przez rozbite lustro

Nie, nie,
nie ratuj mnie ratuj mnie
spalam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij

Nie, nie,
nie ratuj mnie ratuj mnie
spalam się przez własne lęki
wypuszczam cię
biegnij
biegnij
biegnij