Zofia Szulakowska - Tysiąc słońc

Minął rok, odkąd powiedziałeś, że wróciłbyś, gdybyś tylko mógł.
Czy nie pomyliłeś którejś z map albo dróg?
Może przegapiłeś pociąg lub drogowy znak?
Może byłeś już i zawróciłeś w drzwiach?
Byłeś już?
Byłeś już?

Nie muszę wiedzieć, którą z dróg obrałeś,
jeśli jest nadzieja, że wrócisz tu.
Nie muszę wiedzieć, kogo dziś spotkałeś,
jeśli jest możliwość, że przyjdziesz znów,
więc gdy, gdy okrążysz tysiąc słońc, to wróć po śladach snów.
Gdy okrążysz tysiąc słońc, to wróć.

Minął dzień, odkąd uwierzyłam, że może jeszcze przytrafi się mi cud.
Gra w mych myślach jak piosenka każde z twoich słów.
Spójrz, maluję trasy, które odwiedzimy znów,
używam kolorów tamtych ciepłych dni,
ciepłych dni,
ciepłych dni.

Nie muszę wiedzieć, którą z dróg obrałeś,
jeśli jest nadzieja, że wrócisz tu.
Nie muszę wiedzieć, kogo dziś spotkałeś,
jeśli jest możliwość, że przyjdziesz znów,
więc gdy, gdy okrążysz tysiąc słońc, to wróć po śladach snów.
Gdy okrążysz tysiąc słońc, to wróć.

Wróć po śladach snów,
tutaj czeka nasz raj,
bez złamanych serc,
słów rzuconych na wiatr,
bez rozdartych ran,
wszystko zagoił czas,
chwyć więc moją dłoń,
nie rezygnuj już z nas.

Wszystko dawno już zagoił czas,
wszystko dawno już zagoił czas,
wszystko dawno już zagoił czas,
wszystko dawno już zagoił czas.