Dark Tranquillity to jeden z oryginalnych i najbardziej wpływowych zespołów melodycznego death metalu, który pojawił się w Szwecji na początku lat 90.; wraz z In Flames i At the Gates stworzyli zasadniczo wybuchowy podgatunek, który łączył intensywność death metalu, progresywność i eksperymenty gotyckie z chwytliwymi, melodyjnymi, zorientowanymi na groove riffami i podwójnymi liniami gitarowymi. Dark Tranquillity byli jednymi z najwcześniejszych i najbardziej znanych wykonawców, o czym świadczy ich debiutancki długogrający album Skydancer z 1993 roku. Byli płodni w tych latach i nieustannie koncertowali; gdy byli w domu, wydali szeregi singli, splitów i EPS, w tym Of Chaos i Eternal Night z 1995 roku. Projector z 1999 roku okazał się kontrowersyjny dla wczesnych fanów ze względu na wyraźne wykorzystanie elektroniki, ale grupa wróciła do ultraciężkiego Haven z 2000 roku. Do albumu Damage Done z 2002 roku wyszli z dojrzałym brzmieniem, które łączyło oba podejścia. Album Character z 2005 roku okazał się ich komercyjnym przełomem; osiągnął szczyt na trzecim miejscu w Szwecji i znalazł się na listach przebojów w całej Europie. Podwoili to podejście w przypadku albumu Fiction z 2007 roku (i spędzili 22 miesiące w trasie) oraz We Are the Void z 2010 roku. Construct z 2013 roku połączył black metal z melodyjnymi riffami deathmetalowymi i rockiem gotyckim. Po kolejnych 18 miesiącach pracy w trasie i kilku singlach, Dark Tranquillity wydało w 2016 roku album Atoma, swój pierwszy bez gitarzysty Martina Henrikssona, który przeszedł na emeryturę z muzyki. Szwedzka publiczność kupująca płyty umieściła go na drugim miejscu na listach przebojów krajowych i na listach albumów sześciu krajów europejskich. Moment został wydany pod koniec 2020 roku i był ich pierwszym występem bez gitarzysty założyciela Niklasa Sundina.

Założony w 1989 roku pod nazwą Septic Broiler, Dark Tranquillity szlifował swoje umiejętności przez kilka lat i zadebiutował na płycie w 1993 roku z Skydancer; ich skład składał się z wokalisty Andersa Fridena, gitarzystów Niklasa Sundina i Mikaela Stanne, basisty Martina Henrikssona i perkusisty Andersa Jivarpa. Zespół zmienił skład na potrzeby EP Of Chaos and Eternal Night z 1995 roku; po odejściu Fridena Stanne przejął wokal prowadzący, a na gitarze zastąpił go Fredrik Johansson. Ten skład pozostał nienaruszony na pełnometrażowym albumie The Gallery wydanym później w tym samym roku, co pomogło im zbudować międzynarodową bazę fanów.

Kontynuacje Enter Suicidal Angels (EP) i pełnometrażowy The Mind's I ukazały się w 1997 roku, oznaczając zacieśnienie brzmienia grupy w bardziej zwarty atak. W 1999 roku Dark Tranquillity opuściło wytwórnię Osmose, aby podpisać umowę z Century Media, która została sfinalizowana wydaniem gotycko zabarwionego Projector pod koniec tego samego roku. Następnie do grupy dołączył jako oficjalny członek elektroniczny manipulator Martin Brändström, a gitarzysta Johansson opuścił przemysł muzyczny, aby podjąć pracę na etacie; basista Henriksson przejął gitarę, a miejsce basisty zajął Michael Niklasson. Haven został wydany w połowie 2000 roku, kontynuując mniej tradycyjne podejście swojego poprzednika.

Później zespół kontynuował cięższy kierunek, wydając w 2002 roku album Damage Done i w 2005 roku album Character, na którym zespół stał się bardziej nastrojowy i agresywny. Album ten również przypadł do gustu słuchaczom w całej Europie: znalazł się na listach przebojów w pięciu krajach i osiągnął trzecie miejsce w Szwecji. Po uznanym w 2007 roku albumie Fiction, Dark Tranquillity spędził ponad rok w trasie, będąc headlinerem trasy Where Death Is Most Alive. Century Media nie tylko wydało split-EP od uczestników trasy, ale także Manifesto of Dark Tranquillity, kompilację zaczerpniętą z ich katalogu, zaczynając od Projector. Yesterworlds, kompilacja wczesnych demówek, singli i niepublikowanego materiału, również została uwzględniona, wraz z The Dying Fragments, których taśmy pochodziły z ich najwcześniejszych prób i koncertów na żywo. W 2009 roku wytwórnia wydała luksusowe zremasterowane wydania albumów Projector, Haven i Damage Done, a także DVD z ich październikowej trasy koncertowej, trafnie zatytułowane Where Death Is Most Alive.

W 2010 roku Dark Tranquillity wydało We Are the Void podczas trasy po Stanach Zjednoczonych, której gwiazdą był Killswitch Engage. Album osiągnął szczyt w pierwszej dziesiątce w kraju, znalazł się na listach przebojów w Europie i sprzedał się przyzwoicie w USA; zespół odbył własną trasę koncertową po Ameryce Północnej, której towarzyszyli Threat Signal, Mutiny Within i the Absence. Zrobili sobie krótką przerwę i wrócili do studia pod koniec 2012 roku, pojawiając się w maju z Construct, zmiksowanym przez Jensa Bogrena. Wydanie okazało się zarówno kontrowersyjne, jak i komercyjnie opłacalne ze względu na połączenie tropów back metalu, gotyckich klimatów, alternatywnych czystych wokali i melodyjnego death metalu. Osiągnęło szczyt na dziewiątym miejscu w Szwecji, znalazło się na listach przebojów w całej Europie, a nawet znalazło się w pierwszej 200 w Stanach Zjednoczonych, gdy Dark Tranquillity koncertowało na całym świecie.

W marcu 2016 roku członek założyciel i basista/gitarzysta Martin Henriksson opuścił zespół. Jako powód podał utratę pasji do grania muzyki. Później tego samego roku zespół wydał swój 11. studyjny longplay, Atoma, z gitarzystą Niklasem Sundinem grającym wszystkie partie gitary; na nagraniu wystąpił również nowy basista Anders Iwers, który zastąpił wieloletniego członka Daniela Antonssona. Dark Tranquillity wyruszył w trasę po Europie z głównym zespołem supportującym Equilibrium i grał na festiwalach w całej Europie. Podczas gdy oni pracowali w trasie, Atoma wspinał się na listy przebojów; osiągnął szczyt na drugim miejscu w Szwecji, notując na listach przebojów w dziewięciu krajach w Europie i nawet trafiając na japońskie listy przebojów.

W marcu 2020 roku odszedł gitarzysta założyciel Niklas Sundin. Dziesięć dni później zespół rozpoczął nagrywanie albumu i zatrudnił gitarzystów Christophera Amotta i Johana Reinholdza, którzy koncertowali z zespołem od 2017 roku. W listopadzie Dark Tranquillity wydało Moment. Zestaw został wyprodukowany przez Martina Brändströma, a miks i mastering wykonał Bogren. Sundin, tak jak od początków zespołu, zaprojektował okładkę albumu. W następnym roku Iwers i Jivarp opuścili zespół, zastąpieni odpowiednio przez Christiana Janssona i Joakima Strandberga Nilssona. Zadebiutowali nagraniowo z grupą na swoim 13. albumie, Endtime Signals z 2024 roku.

Obecny skład:
Mikael Stanne – wokal (1994 – obecnie), gitara rytmiczna (1989 – 1994)
Martin Brändström – instrumenty klawiszowe, programowanie (1999 – obecnie)
Johan Reinholdz – gitara rytmiczna (2020 – obecnie; muzyk koncertowy 2017 – 2020), gitara prowadząca (studio 2023 – obecnie)
Christian Jansson – gitara basowa (2023 – obecnie; muzyk koncertowy 2021–2023)
Joakim Strandberg Nilsson – perkusja (2023 – obecnie; muzyk koncertowy 2021–2023)

Muzycy koncertowi:
Peter Lyse Karmark – gitara prowadząca (2024)

Byli członkowie:
Anders Jivarp – perkusja (1989–2021)
Niklas Sundin – gitara prowadząca (1989–2020; przerwa 2016–2020), gitara rytmiczna (2016–2020; przerwa 2016–2020) Martin Henriksson –gitara basowa (1989–1999, 2013– 2015), gitara rytmiczna (1999–2016)
Anders Fridén – wokal (1989–1994)
Fredrik Johansson – gitara rytmiczna (1994–1999; zm. 2022)
Mikael Niklasson – gitara basowa (1999–2008)
Daniel Antonsson –gitara basowa (2008–2013)
Anders Iwers – gitara basowa (2015–2021)
Christopher Amott – gitara prowadząca (2020–2023; muzyk koncertowy 2017–2020)

Byli muzycy koncertowi:
Robin Engström – perkusja (2001)
Erik Jacobsson – gitara rytmiczna (2015–2016)
Jens Florén – gitara rytmiczna (2016)
Sebastian Myrèn – gitara rytmiczna (2016–2017)
Mike Bear – gitara basowa (2022)
Joey Concepcion – gitara prowadząca (2022, 2023)
Jonathan Thorpenberg – gitara prowadząca (2024)