Grupę założyli w 1970 roku Keith Emerson, wirtuoz pianista oraz wokalista, gitarzysta i basista Greg Lake. Emerson wcześniej grał w progresywnej grupie The Nice, a Lake w King Crimson. Po przesłuchaniu szeregu perkusistów na trzeciego członka grupy wybrano Carla Palmera wcześniej grającego w The Crazy World of Arthur Brown i Atomic Rooster. W latach siedemdziesiątych grupa odniosła wielki sukces komercyjny, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu i artystycznej integralności. Debiutem grupy był występ na festiwalu rockowym na wyspie Wight w sierpniu 1970, dopiero po niemal 30 latach udokumentowanym na albumie Live at the Isle of Wight Festival 1970. W tym czasie w brytyjskiej prasie pojawiły się informacje o planach dołączenia do zespołu Jimiego Hendriksa, okazały się jednak nieprawdziwe[1]. Tego samego roku wyszedł pierwszy album, zatytułowany po prostu Emerson, Lake and Palmer. Zawarte na nim sześć utworów na stałe weszło do kanonu gatunku. Album ujawnił też wszystkie możliwości grupy - finezyjne techniki wykonawcze, umiejętności kompozytorskie, umiejętność transkrypcji utworów muzyki poważnej na rockowe instrumentarium i perfekcyjną jakość studyjnych nagrań.