T.S.O.L. (True Sounds of Liberty) to amerykański zespół punkrockowy założony w 1978 roku w Long Beach w Kalifornii.Choć najczęściej kojarzona jest z hardcorowym punkiem, muzyka T.S.O.L. zmieniała się na każdym wydawnictwie i obejmowała takie style jak deathrock, art punk, horror punk, inne odmiany muzyki punkowej i hard rocka.

Założony w 1978 w Long Beach, T.S.O.L. powstał jako zespół punkowy.Chociaż zespół początkowo używał nazwy Vicious Circle, ostatecznie we wrześniu 1980 roku zmienił nazwę na T.S.O.L.Oryginalny skład składał się z wokalisty Jacka Grishama (który był wymieniany między innymi jako Jack Greggors, Alex Morgon, Jack Ładoga, Jack Delauge i Jack Loyd), gitarzysty Ron Emory, basista Mike Roche i perkusista Todd Barnes. Według legendy zespół zdobył instrumenty, okradając lokalny sklep muzyczny, czekając do zamknięcia, a następnie dokonując rozboju.

Debiutancka EPka T.S.O.L., składająca się z pięciu utworów, T.S.O.L., została wydana wiosną 1981 roku przez Posh Boy Records w zmienionym oryginalnym składzie. To pierwsze wydawnictwo było ostro polityczne i zawierało takie utwory jak „Superficial Love”, „World War III” i „Abolish Government”.

Ich pierwszy pełnometrażowy album, Dance with Me, został wydany później w 1981 roku przez Frontier Records i prezentował bardziej gotyckie/deathrockowe brzmienie. Następnie podpisali kontrakt z niezależną wytwórnią Alternative Tentacles, wydając EP-kę Weathered Statuts na początku 1982 roku i melodyjny album Beneath the Shadows jeszcze tego samego roku; w tym ostatnim pojawił się nowy członek, klawiszowiec Greg Kuehn.

W obliczu osobistych zawirowań Grisham, Barnes i Kuehn opuścili zespół w 1983 roku.

Po swoim odejściu Grisham założył Cathedral of Tears, która wydała EP w 1984 roku w Enigma Records, a następnie Tender Fury, który wydał trzy albumy: Tender Fury (1988), Garden of Evil (1989) i If Anger Were Soul, I'd Bądź Jamesem Brownem (1991). Po wydaniu EP-ki Cathedral of Tears zastępca perkusisty TSOL, Mitch Dean, nazwał Cathedral of Tears „zespołem syntezatorowym”, którego muzyka nieszczególnie mu się podobała, dodając: „nie żeby się z tego naśmiewać czy coś, „, ale „[Grisham] robi, co chce. Bez urazy, Jack, kochanie”.

Jednak T.S.O.L. zdecydował się na ponowną konfigurację. Basista Bad Religion Jay Bentley dołączył na krótko w 1983 roku, zanim Roche powrócił. Joe Wood i Mitch Dean dołączyli na wokalu i perkusji, po tym jak Ron Emory, który grał wówczas w zespole Wooda The Loners, poprosił go o założenie nowego zespołu z nim i Roche'em. Ten nowy skład wydał cztery albumy w Enigma: Change Today? (1984),, Revenge (1986) Hit and Run (1987) i Strange Love (1990). Wszystkie cztery albumy charakteryzowały się bardziej dopracowanym stylem produkcji, przy czym Hit and Run osiągnął 184 miejsce na liście przebojów Billboard 200, a zespół koncertował na całym świecie, aby wspierać te wydawnictwa. Pierwszy album koncertowy zespołu, Live, został wydany przez firmę Enigma w 1988 roku.

Zespół zaprzyjaźnił się z Guns N' Roses i T.S.O.L. W teledysku do „Sweet Child o' Mine” tego zespołu można było zobaczyć koszulki, w szczególności perkusistę Stevena Adlera.

Emory opuścił zespół w 1988 roku, podczas nagrywania demówek dla Strange Love, pozostawiając Roche'a jako jedynego pozostałego oryginalnego członka - chociaż Emory otrzymał autorstwo utworu „Blow by Blow”. T.S.O.L. na krótko dołączył gitarzysta Scotty Phillips, który odszedł, zanim zespół zaczął nagrywać następcę Hit and Run. Ostatecznie zatrudnili byłego gitarzystę i aktora Dino's Revenge, Marshalla Rohnera. Wydali blues-metalowy album Strange Love w 1990 roku. Roche został zwolniony na krótko przed wydaniem albumu i przekazał prawa do nazwy i znaku towarowego Woodowi i Deanowi opuszczającym zespół bez oryginalnych członków. Album kompilacyjny zatytułowany Hell and Back Together 1984–1990 został wydany w 1992 roku, kładąc nacisk na ich metalową erę.

Ten skład z końca lat 80. był na tyle popularny, że zyskał rezerwacje w Brazylii i Argentynie, gdzie zespół prowadzony przez Grishama nie miał żadnych praw uniemożliwiających Woodowi występy jako T.S.O.L. W 1996 roku do Wooda i Deana dołączyli gitarzyści Mike Martt i Drac Conley oraz basista Dave Mello (z Uniform Choice), a Deana następnie zastąpił Steve „Sully” O'Sullivan. Również w 1996 roku Wood założył działający zespół bluesowy Joe Wood & the Lonely Ones (w skład którego wchodzi także O'Sullivan). Wood nagrał jako Orange Wedge w 1993 (z Deanem Chamberlainem z Motels i Christopherem "Wagiem" Wagnerem z Mary's Danish) i Cisco Poison w 1995 (wydając album It's a Long Way to Heaven...); później stał na czele Joe Wood and the Killing Floor (w skład którego wchodzili także O'Sullivan, wieloletni technik TSOL Eric VonArab na gitarze prowadzącej i zawodowy deskorolkarz Ray „Bones” Rodriguez na basie).

W międzyczasie pierwotni członkowie zaczęli grać koncerty pod nazwą T.S.O.L, prezentując wczesny materiał zespołu. Często grali w tych samych miastach, w te same noce, co pozostali członkowie T.S.O.L. W tym czasie zagrali także kilka koncertów jako „LOST” (T.S.O.L. od tyłu).

Grisham i Emory założyli Joykiller w 1995 roku, wydając trzy albumy przed rozwiązaniem w 1998.

W 1999 roku pierwotni członkowie walczyli z Woodem o prawa do nazwy i wygrali. Dołączyli do Vans Warped Tour, grając po raz pierwszy od lat pod nazwą T.S.O.L.

Barnes zmarł na tętniaka mózgu 6 grudnia 1999 roku w wieku 34 lat. Pozostali członkowie zwerbowali perkusistę Jaya O'Briena (dawniej All Day, później American Jihad) i wydali singiel „Anticop” (2001) oraz albumy Disappear (2001) i Divided We Stand (2003), wszystkie wydane przez Nitro Records, z których na tym ostatnim na klawiszach ponownie pojawił się Kuehn, a O'Brien zastąpił Billy Blaze.

W listopadzie 2006 roku zespół ogłosił rozpad, a ostatnie występy odbyły się na początku miesiąca. We wrześniu 2007 roku Cider City Records wydało pozornie pośmiertny album koncertowy Live from Long Beach , nagrany w listopadzie 2006 roku w weekend, w którym odbyły się dwa ogłoszone „pożegnalne” występy zespołu. Ich przerwa była jednak krótkotrwała, ponieważ pod koniec 2007 roku powrócili, aby występować na lokalnych koncertach. Byli także głównymi bohaterami akcji charytatywnej „Fuck the Whales, Save a Chckn” w lutym 2008 roku, której celem było pokrycie rachunków za leczenie raka gitarzysty Craiga „Chckna” „Jewett z DI.

W grudniu 2008 roku zespół wszedł do studia, aby nagrać Life, Liberty & the Pursuit of Free Downloads, który został udostępniony do bezpłatnego pobrania na stronie internetowej sponsora Hurley International 8 stycznia 2009 roku. Został również wydany na winylu przez DC-Jam Zapisy w listopadzie 2009 r.

W 2011 roku Grisham uruchomił kolejny projekt, Jack Grisham and the Manic Low; debiutancki album Songs for an Up Day ukazał się w czerwcu 2012 roku. W 2012 roku założył także LOST Soul Jacka Grishama, zespół koncertujący z udziałem Kuehna i Biuso, z zamiarem wykonania T.S.O.L. i materiał Joykillera.

W dniu 20 kwietnia 2013 roku firma T.S.O.L. wydał 7-calową EP-kę You Don't Have to Die (TKO Records) z okazji Record Store Day, złożoną z utworu tytułowego (niewydane demo z 1980 r.) i dwóch utworów na żywo z 1981 r. W tym samym roku zespół koncertował w Europie i Ameryce Południowej; zakończyli także trasę koncertową po USA z Flag.

27 stycznia 2017 roku zespół wydał album The Trigger Complex nakładem Rise Records. W sierpniu 2017 roku do zespołu jako perkusista dołączył Antonio Val Hernandez, zastępując Hanna.

27 lutego 2024 roku ukazał się nowy album studyjny A-Side Graffiti.

Skład:
Jack Grisham –wokal, fortepian (1978–1983, 1991, 1999–obecnie)
Ron Emory – gitara, wokal (1978–1988, 1991, 1999–obecnie)
Mike Roche – gitara basowa (1978–1990, 1991, 1999–obecnie)
Greg Kuehn – fortepian, syntezatory (1982–1983, 2005–obecnie)
Antonio Val Hernandez –perkusja (2017–obecnie)


Byli członkowie:
Todd Barnes – perkusja (1978–1983, 1991, 1999; zmarł w 1999 roku)
Joe Wood – wokal, gitara (1983–1999)
Mitch Dean – perkusja (1983–1998)
Marshall Rohner – gitara (1988–1996; zmarł w 2005 roku)
Mike Martt –gitara (1996–1999)
Drac Conley – gitara (1996–1998)
Dave Mello – gitara basowa (1990 –1999)
Steve "Sully" O'Sullivan – perkusja (1998–1999)
Jay O'Brien – perkusja (1999–2003)
Billy Blaze – perkusja (2003)
Anthony "Tiny" Biuso – perkusja (2003–2014)
Matt Rainwater – perkusja (2014–2016)
Chip Hanna – perkusja (2016–2017)