Sajan - Jestem zagadką

Jakby pusty w środku, znowu spędzam wieczór sam
Szukam sobie miejsca jak rosnący w polu kwiat
Masa obowiązków ciąży jak na ciele głaz
Pragnę temu sprostać, bo żyje się tylko raz

Spocone dłonie i stopy
Oczy utkwione w obłoki
Wkoło te lasy i łąki
Może mnie z nimi coś łączy
Bo w sumie jestem zagadką dla ludzi
Jedni chcą we mnie ogień rozbudzić
Drudzy to chyba jedynie wkurzyć
Ziemska wędrówka ciągle się dłuży

Nie mam z tego keszu, bo robię wszystko for free
W kółko otaczany gromadami debili
Mam wszystkich za wilki, myślę że są na mnie źli
Świat się ciągle stacza, zaraz będzie koniec gry
Aspołeczny ziomal - taki obraz w głowie mej
W detektorze cringe'u pomiar dawno skończył się
Skalę wywaliło i tak mija dzień za dniem
Dwudziestka za rogiem, a ja nic nie rozumiem
Boję się przyszłości i czy sobie poradzę
Biorąc pod uwagę wszystko szczerze w to watpię

Spocone dłonie i stopy
Oczy utkwione w obłoki
Wkoło te lasy i łąki
Może mnie z nimi coś łączy
Bo w sumie jestem zagadką dla ludzi
Jedni chcą we mnie ogień rozbudzić
Drudzy to chyba jedynie wkurzyć
Ziemska wędrówka ciągle się dłuży

Co poradzić mogę taki już nasz klimat jest
Każdy chce sukcesu, każdy chce być tym the best
Każdy lepszy, a nikt gorszy - szczere wyznanie
Przykre, ale mimowolnie przyznasz mi rację

Spocone dłonie i stopy
Oczy utkwione w obłoki
Wkoło te lasy i łąki
Może mnie z nimi coś łączy
Bo w sumie jestem zagadką dla ludzi
Jedni chcą we mnie ogień rozbudzić
Drudzy to chyba jedynie wkurzyć
Ziemska wędrówka ciągle się dłuży