Anna Maria Jopek - Smuga smutku

Gdy w górę Tagu pnie się mgła, jak smuga smutku w chłodne dni,
Księżyce stu portowych lamp sto nowych dróg wskazują mi.
Po deszczu bruk jak łuska lśni, pieści mnie zmierzchu czuła dłoń,
A białe schody São Miguel to welon na nie moją skroń...

I tylko tu, ponownie sama, potrafię żyć dalej bez szczęścia,
Gdy Alfama mnie bierze w ramiona i zanurzam się w jej noc.

Ta nasza miłość miała moc, jej żar w pamięci wciąż się tli.
I choć nam odmieniła los, w Alfamie nie zmieniła nic...

Nasza miłość miała moc, jej żar w pamięci się tli,
W Alfamie nie zmieniła nic, nie nie nie nie, nie zmieniła nic...