Arena - Tantalus

Stojąc pośród wody, lecz umierając z pragnienia
Tak mnie się odwdzięczono, oto moje przekleństwo
Próbując z całych sił, lecz owocu z drzew nie mogę dosięgnąć, wszystko poza zasięgiem jest, pragnień lub błagań o tę jedną ostatnią szansę.

Czekając, aż strumień czasu przeminie obok mnie
Czekając na wolność, czekając na śmierć
Dokąd udam się w świecie pozbawionym nadziei?
Nie ma nigdzie miejsca dla duszy złamanej tak

Nie ufaj nikomu - Nie ufaj nikomu

Złączeni kajdanami co przygniatają umysł
Nie było tu winy, prócz tego co wybrałeś
Doprowadzony do szaleństwa świadomością zdrady
Uciekając na próżno od życia, które cię sponiewierało

Im jestem bliżej tym bardziej się oddalam
Podróż w którą się udaje, jest szlakiem potępionych
Odległość, którą pokonałem tak naprawdę jest niczym
I gdy wspinam się do nieba, odkrywam, że spadam prosto w dół

Nie ufaj nikomu - Nie ufaj nikomu

Ugaś moje pragnienie - napełnij moje serce
Nakarm mój umysł - nie zostawiaj mnie głodnego
Chwyć moją dłoń – zostań blisko
Mów do mnie – nie zostawiaj mnie w rozpaczy

Stojąc pośród wody, lecz umierając z pragnienia
Tak mnie się odwdzięczono, oto moje przekleństwo
Puste przebaczenie za dawne uchybienia
Aż takie potępienie za jedno tylko wykroczenie

Odnajdź mnie teraz – uwolnij mnie
Odnajdź mnie teraz – uwolnij mnie

Czekając, aż strumień czasu przeminie obok mnie
Czekając na wolność, czekając na śmierć
Dlaczego śmieszy cię moja wieczna męka tutaj
I dlaczego śmiejesz się z rozpaczliwych błagań o twoją litość?

Rozerwij kajdany – uwolnij mnie
Nikogo innego nie obwiniam – wypuść mnie
Rozerwij kajdany – uwolnij mnie
Doprowadzając mnie do szaleństwa – wypuść mnie
Rozerwij kajdany – uwolnij mnie
Nikogo innego nie obwiniam – wypuść mnie
Rozerwij kajdany – uwolnij mnie
Doprowadzając mnie do szaleństwa – wypuść mnie