Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Popularne teksty
Arkona - Liki Bessmertnykh Bogov (wersja fonetyczna)
Liki Bessmertnykh Bogov (wersja fonetyczna)
Tekst dodał(a): MomoRochester
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): MomoRochester
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): MomoRochester
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne
IA ubegaiu
S mol'boiu o zhizni vzdymaia k rodimoj sviatyne
Ty zrish' vnikuda, v pelenu svoih snov
I v etom zabvenii dushi, v seroj zhizni smiatenii
Vosprianut zhe v pamiati Liki bessmertnyh Bogov
Gde suschnost' etogo mira?
V chuzhdoj mne iavi dushu zabyla
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
V bezumstve nochi ty vidish', kak staraia deva
Pomanit tebia na ukazannyj put'
No vnov', vstrepenuvshis', ty vyrvesh'sia s etogo plena
I vospominan'ia podymut tu strashnuiu sut'
Kak polzaia zmeem, kasaias' nezrimyh koren'ev
Ty pal v pustotu bytiia neizvedannoj t'my
I vot ty odin na prostorah izvechnoj sviatyni
I v mysliah ty vspomnish' o tom, chto byl predan liud'mi
Gde suschnost' etogo mira?
V chuzhdoj mne iavi dushu zabyla
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
V holodnoj zhizni zhazhdesh' ognia
CHto umiraet v eto mgnoven'e
I vnov' tebia okutaet t'ma -
Strah pred smerti zabven'em
I na rasput'e etih dorog
Snom okutaiut chary
Uvidish' navi tihij chertog
Ty v ob"iatiiah Mary
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
IA uhozhu...
S iavi vo skverne
IA ubegaiu
S mol'boiu o zhizni vzdymaia k rodimoj sviatyne
Ty zrish' vnikuda, v pelenu svoih snov
I v etom zabvenii dushi, v seroj zhizni smiatenii
Vosprianut zhe v pamiati Liki bessmertnyh Bogov
Gde suschnost' etogo mira?
V chuzhdoj mne iavi dushu zabyla
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
V bezumstve nochi ty vidish', kak staraia deva
Pomanit tebia na ukazannyj put'
No vnov', vstrepenuvshis', ty vyrvesh'sia s etogo plena
I vospominan'ia podymut tu strashnuiu sut'
Kak polzaia zmeem, kasaias' nezrimyh koren'ev
Ty pal v pustotu bytiia neizvedannoj t'my
I vot ty odin na prostorah izvechnoj sviatyni
I v mysliah ty vspomnish' o tom, chto byl predan liud'mi
Gde suschnost' etogo mira?
V chuzhdoj mne iavi dushu zabyla
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
V holodnoj zhizni zhazhdesh' ognia
CHto umiraet v eto mgnoven'e
I vnov' tebia okutaet t'ma -
Strah pred smerti zabven'em
I na rasput'e etih dorog
Snom okutaiut chary
Uvidish' navi tihij chertog
Ty v ob"iatiiah Mary
Stoj, vechnost' - pravda slepaia!
S iavi vo skverne ia ubegaiu
IA uhozhu...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieStój, wieczność! Prawda ślepa!
Z rzeczywistości w koszmarze
Ja uciekam
Z błaganiem o życie wznosząc ku rodzimej świątyni
Ty patrzysz do nikąd, w zasłonie swoich snów
W tym zapomnieniu duszy, w szarego życia zamieszaniu
Powstaną przecież w pamięci oblicza nieśmiertelnych Bogów
Gdzie istota tego świata?
W obcej mi rzeczywistosci o duszy zapomniałam
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
z rzeczywistości w koszmarze ja uciekam
W szaleństwie nocy ty widzisz, jak stara dziewica
Zwabi ciebie na wskazaną drogę
Lecz znów ocknąwszy się, ty wyrwiesz się z tej
I wspomnienia uniosą tę straszną istotę
Pełzając jak wąż, dotykając niewidocznych korzeni
Wpadłeś w pustkę bytu niezbadanej ciemności
I oto jesteś sam na przestworach odwiecznej świątyni
W myślach ty wspomnisz o tym, że byłeś zdradzony przez ludzi
Gdzie istota tego świata?
W obcej mi rzeczywistości o duszy zapomniałam
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
z rzeczywistości w koszmarze ja uciekam
W chłodnym życiu pragniesz ognia
Który umiera w to mgnienie
I znów ciebie okryje ciemność
Lęk przed śmierci zapomnieniem
I na rozdrożu tych dróg
Snem okryją czary
Ujrzysz Nawii cichy pałac
Ty w objęciach Mary
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
Z rzeczywistosci w koszmarze ja uciekam
Oddalam się
Z rzeczywistości w koszmarze
Ja uciekam
Z błaganiem o życie wznosząc ku rodzimej świątyni
Ty patrzysz do nikąd, w zasłonie swoich snów
W tym zapomnieniu duszy, w szarego życia zamieszaniu
Powstaną przecież w pamięci oblicza nieśmiertelnych Bogów
Gdzie istota tego świata?
W obcej mi rzeczywistosci o duszy zapomniałam
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
z rzeczywistości w koszmarze ja uciekam
W szaleństwie nocy ty widzisz, jak stara dziewica
Zwabi ciebie na wskazaną drogę
Lecz znów ocknąwszy się, ty wyrwiesz się z tej
I wspomnienia uniosą tę straszną istotę
Pełzając jak wąż, dotykając niewidocznych korzeni
Wpadłeś w pustkę bytu niezbadanej ciemności
I oto jesteś sam na przestworach odwiecznej świątyni
W myślach ty wspomnisz o tym, że byłeś zdradzony przez ludzi
Gdzie istota tego świata?
W obcej mi rzeczywistości o duszy zapomniałam
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
z rzeczywistości w koszmarze ja uciekam
W chłodnym życiu pragniesz ognia
Który umiera w to mgnienie
I znów ciebie okryje ciemność
Lęk przed śmierci zapomnieniem
I na rozdrożu tych dróg
Snem okryją czary
Ujrzysz Nawii cichy pałac
Ty w objęciach Mary
Stój, wieczność! Prawda ślepa!
Z rzeczywistosci w koszmarze ja uciekam
Oddalam się
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (2):