Bogdan Czyżewski - Niepotrzebne skreślić

Byłem chyba jedyny
w naszej entej jednostce,
który nie miał dziewczyny,
swej miłości najprostszej.

Jakiejś troski dziewczęcej
zwłaszcza było mi brak,
często więc w mej udręce
pocieszałem się tak…

Do nieznanej ukochanej
układałem listy,
swoją miłość wyznawałem
w słowach uroczystych.

Myśląc przy tym: „Losie skryty,
już mi wreszcie ześlij
Hankę, Gośkę, Dankę, Zośkę
(niepotrzebne skreślić)!

Niech jej oczy szczęściem płoną,
gdy już do nich przebrnę,
szaro, piwnie lub zielono
(skreślić niepotrzebne)!”.

I czekałem na początek
mej miłosnej pieśni:
wtorek? środa? czwartek? piątek?
(niepotrzebne skreślić).
Wtorek? środa? czwartek? piątek?
(niepotrzebne skreślić).

Los mi wreszcie osłodził
mą tęsknotę szaloną:
dziś i do mnie przychodzi
nasz wojskowy listonosz!

Dziś znalazło mnie szczęście
już nie tylko w mych snach,
a dni służby są lżejsze,
mają barwę i smak…

Moja znana ukochana
pisze do mnie listy,
a we wspólnych naszych planach
ślub jest oczywisty!

„Czy ci — pisze — przysłać siebie,
czy o sobie wieści?
Proszę, napisz mi, bo nie wiem
(niepotrzebne skreślić)”.

A ja: „Przyjedź, ujrzysz na mnie
nowe gwiazdki srebrne!
Żartowałaś czy poważnie?
(skreślić niepotrzebne)”.

Przyjechała! Tak zaczynam
sen, co się nie prześni…
Jest wspaniała, wszystkie inne
można z marzeń skreślić!
Jest wspaniała, wszystkie inne
można z marzeń skreślić!