Calvaria - Zagubiona prawda

Kroczę drogą zagubionych marzeń, drogą zapomnianej prawdy,
Przemierzam szlaki nocy zgubnej, królestwo mego świątynia,
Słyszę kłamliwe słowa, gdzieś na granicy światla,
Wybiorę drogę tą, która od wieków była mi obca.

I tylko płomień wśród nocnych krain, będzie mym światłem,
Niezapomniana cząstka tak odległego mi świata,
Tam gdzie marzenia są drogą do nicości
a sny niezapomnianą podróżą w krainę samotności.

Otaczają mnie glosy odleglych zaświatów,
Głosy cierpienia, prawdziwego bólu,
Sąjak błaganie, zapomniany hymn,
W którym strach jest początkiem końca.

Pamięć jest kluczem do wrót wieczności,
A wiara tylko siłą dla części duszy!

Tam gdzie czas gaśnie z nadejściem słońca,
Tam zawsze będzie droga dla mych marzeń,
Przepełniony myślami zgubnych dni,
Czekam na kolejny etap mej drogi.

Zagubiony w nicości otaczającego blasku,
Przygotowany na ostateczną walkę...