Carlo Lorens - Dom

To chyba nie jest dobry moment na zwrotkę
ale i tak ją napisze a potem pójdę spać
Szczerze wątpię, że gdziekolwiek dotrę
bo widzę tak słabo jakbym w oczach miał piach
nic o mnie nie wiesz – zakrywam karty
w swojej psychice niosę masę pogardy
do siebie przez chore akcje
i mam potrzebę zdobyć Twą akceptacje
albo owacje czy inne pierdoły
gdybyś wiedział przyjacielu jaki jestem wypaczony
znam wszystkie swoje strony szczerze to przeraża
nie wiem czy w cokolwiek wierze i to zaczyna przytłaczać
mnie, nie odnalazłem się w dragach
przez to pewnie wrócę żeby się upewnić
upewnić że to gówno i zbytnio nie pomaga
a jedyna dobra droga to gdy czujesz i cierpisz

Ref
wchodzę głębiej żeby za moment uciec
wkładam w to serce aby za chwile zaprzestać
jestem ślepcem który zagubił klucze
zapukaj spytaj czy ktokolwiek tu mieszka

wchodzę głębiej żeby za moment uciec
wkładam w to serce aby za chwile zaprzestać
jestem ślepcem który zagubił klucze
zapukaj spytaj czy ktokolwiek tu…

Czy ktoś tu mieszka? Na chwile wyszedł
poszedł na spacer a nie wraca od wieków
ktoś go widział i poczuł jego cisze
pod warstwą brudu zakopaną w człowieku
szukam leku a znów dławię się gruzem
nie potrafię już dłużej ale czuje muszę
to twój dom, kiedy skończysz podróż
nie czuj się intruzem odpocznij w mym środku
jakiś potwór kradnie Twoją tożsamość
dzieląc na drobne części cudowną spójną całość
bujną śmiało postać która tętni blaskiem
i po cichu cierpi swoje tu nie starczy plaster
co raz starszy właśnie czuje że to czas
nie jeden aspekt mnie pochłonął dawno strach
ziarno rzucone w piach nadal czeka na słońce
skupione w sobie zwleka a to pora by dojrzeć

ref
wchodzę głębiej żeby za moment uciec
wkładam w to serce aby za chwile zaprzestać
jestem ślepcem który zagubił klucze
zapukaj spytaj czy ktokolwiek tu mieszka

wchodzę głębiej żeby za moment uciec
wkładam w to serce aby za chwile zaprzestać
jestem ślepcem który zagubił klucze
zapukaj spytaj czy ktokolwiek tu…