Corry Brokken - Mensen van de aarde

Langzaam trekt de stoed aan m'n oog voorbij
Mensen zonder rust, zonder huis of doel
Zij kwamen ver van hier en weten niet,
wie van hun een andere dag nog ziet.

Mensen, steeds meer mensen lopen er mee,
vragen nog waarom en begrijpen dan:
Zij zijn de mensen, mensen van de aarde
Zij zijn verloren, zij zijn verlaten
Want niemand kent hun en herkent hun zorgen
Zo zijn de mensen - en wie hoort niet daarbij?

Welke wegen zijn nu nog niet gegaan?
Welke vraag is er dan nog niet gesteld?
Er is nog onderscheid van mens tot mens
Blijven leven is dan de laatste wens.

Mensen, steeds meer mensen lopen er mee,
vragen nog waarom en begrijpen dan:
Zij zijn de mensen, mensen van de aarde
Zij zijn verloren, zij zijn verlaten
Want niemand kent hun en herkent hun zorgen
Zo zijn de mensen - en wie hoort niet daarbij?

Langzaam ontwaakte ik uit m'n droom
'k Kijk naar buiten en ik zie... de mens.