Deka - Cztery zimne ściany

25 luty...
godzina - 20:04...
rok - 2009...
Moja historia...
W spisie treści, w tej jebanej księdze nieszczęść,
Którą pisze, do przejebanych życiem.
Posłuchaj człowieku, bo to nie jest tak jak myślisz,
Dawno z mego serca wszyscy bliscy wyszli,
Jeden chciał, drugi nie chciał, ale tak sprawiło życie,
Które dzisiaj nazywane przeze mnie wielkim kiczem.
Zasady łamię, łamię ludzi i zapalam znicze,
Jak w niebie ten zbawiciel, który widzi kiedy ryczę,
Jak ci ludzie, którzy myślą, że pozostał tylko pstryczek,
Im lustrzane odbicie pokazało złe oblicze,
Tak jak mi kiedy mijał 31. styczeń.
Nie zliczę kilometrów, które zostały do celu,
Bez funduszy w mym portfelu, ale tak ma pewnie wielu,
Nachodzi pytanie, czemu nie ma tu tego systemu,
Który zmieni życie nasze, ale nie plując nam w kaszę.
Właśnie tego chcemy ziomuś, domu, który stworzy nam,
Warunki do życia, w których radę sobie dam,
Mam nadzieję, ze nadzieję jeszcze długo będę miał.


Ej, tutaj mieszkam ziom,
To moja historia, toczy się od dziecka,
Domowa wojna, Samot małolata,
Siedzę nieustannie w tych czterech ścianach,
Myślisz, ze jest fajnie, kiedy wstaję w nocy i mam wilgotne oczy!?
Ciekawe od czego? Chyba od wilgoci.
Lecz pamiętaj, te ściany potrafią zaskoczyć.


Kto złe życie nam odmieni?
Co to życie bez nadziei?
Narastające problemy, które są powodem weny,
Które przypomina sceny, jak z horroru Panabeny,
Gdzie za domem cmentarz marzeń, którego pilnują straże,
W domu cztery zimne ściany, tam chłopak zapłakany,
Płaczący za marzeniami, które dawno zakopały wrogo nastawione hieny.
Takie mamy sceny w tym tomie bajek,
Gdzie życie popalić nam daje, wszystko naprzeciw nam staje,
Zapisuję kajet, psycha nieźle zryta, ale to już rzecz nabyta,
Wybacz proszę, lecz nie znoszę kiedy zacina się płyta.
Zryta bania, ale czy jest gumka do mazania wspomnień
Lub tanie lekarstwo, żeby po prostu zapomnieć.
Chwile, które były, dają do myślenia,
Jaka jest litości cena, może jej w ogóle nie ma?
Wokół cztery puste ściany, to już kurwa jest poemat.


Ej, tutaj mieszkam ziom,
Tu moja historia, toczy się od dziecka,
Domowa wojna samot małolata,
Siedzę nieustannie w tych czterech ścianach,
Myślisz, ze jest fajnie, kiedy w nocy wstaję i mam wilgotne oczy?
Ciekawe od czego? Chyba od wilgoci.
Lecz pamiętaj, te ściany potrafią zaskoczyć


Czy mam wyryte na plecach, ze dla mnie życie to heca?
Skoro życie mi nie idzie, nie będę udawał Greka,
Chociaż na to kumpel czeka przyglądając się z daleka, krzyczy:
` Deka, będzie dobrze, chowaj tę białą chorągiew `.
Już biorą mnie na noszę. Bo co? Bo życia nie znoszę.
`Przepraszam` i `Proszę` to te magiczne słowa,
W które nie utracę wiary i nie włożę ani grosza.
Popatrz w moje oczy! I co tam widzisz?
Światełko nadziei czy blask zapalonych zniczy?
Znowu zostaję z niczym, znowu zostaję sam,
Właśnie tam gdzie zasypiam każdego jednego dnia.
W chłodzie swego serca, w smutku betonowych ścian,
W miejscu zadawania ran i tak od 20 lat, co dnia przychodzi tu kat.
Który niszczy mi mój świat, brat, wiesz o co kaman
Tak od wieczora do rana, ziom...


Ej, tutaj mieszkam ziom,
Tu moja historia toczy się od dziecka,
Domowa wojna samot małolata,
Siedzę nieustannie w tych czterech ścianach,
Myślisz, ze jest fajnie, kiedy wstaję w nocy i mam wilgotne oczy?
Ciekawe od czego? Chyba od wilgoci.
Lecz pamiętaj, te ściany potrafią zaskoczyć.