Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Eisregen
Popularne teksty
9. BBETC - Dark
Eisregen - Eisenkreuzkrieger
Eisenkreuzkrieger
Tekst dodał(a): chazka
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): KTRO
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): KTRO
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Es ist so bitterkalt
Väterchen Frost sitz mir im Nacken
Irgendwo vor Stalingrat
In einer Hölle aus Eis und Schnee
Meine Einheit ist gefallen
Im Sperrfeuer von gerstern Nacht
Nur der Franz ist mir geblieben
Wir sind die letzten von 112
Ich habe einen neuen Feind
Es ist der Hunger in seiner ganzen Pracht
Er frisst sich langsam durch den Leib
Bestimmt mein Handeln ganz allein
Nachts lässt er mich nicht schlafen
Wenn Ostwind mein Atem stieg
Doch schließ ich die müden Augen
Seh ich das Einzige, was mich am Leben hält
Dort wo meine Wiege stand, da ist mein Heimatland
Das Reihenhaus mit Schrebergarten
Wo meine Frau und Kinder warten
Hier wo die Eisenkreuze sprießen
Werd ich heiß mein Blut vergießen
Wo statt Ehre Wahnsinn fand
Werd fallen hier im Feindesland
Heute Nacht kam ich dem Franz ganz nah
Viel näher als ihm recht sein konnte
Erst hab ich mich an ihm gewärmt
Dann hab ruckzuck seine Kehle durchgetrennt
Dann kam der Irrsinn durch off'ne Türen
Ich trank im Wahn sein heißes Blut
Und fraß gierig das zähe Fleisch
Drei mal hab ich gekotzt bis es in mir blieb
Franz war nun mein Proviant
Er ist mein treuer Kamerad
Doch was sagt das über mich?
Bin ich kein guter Wachsoldat
Als ich heut früh dem schlaf entfloh
Da stand ein Russe über mir
Er lachte, schoss mir in den Kopf
Und so endet mein Krieg hier
Wo sein Herz in Flammen stand
So weit entfernt vom Heimatland
Dort zwischen tausend andren Toten
Fror sein Leib auf kaltem Boden
Wo ihn der Tod im Schneesturm fand
Verschwand sein Leib im Feindesland
Und eine Frau wird ewig warten
Auf die Heimkehr ihres Ehegatten
Wo sein Herz in Flammen stand
So weit entfernt vom Heimatland
Dort zwischen 1000 andren Toten
Fror sein Leib auf kaltem Boden
Wo sein Herz in Flammen stand
Väterchen Frost sitz mir im Nacken
Irgendwo vor Stalingrat
In einer Hölle aus Eis und Schnee
Meine Einheit ist gefallen
Im Sperrfeuer von gerstern Nacht
Nur der Franz ist mir geblieben
Wir sind die letzten von 112
Ich habe einen neuen Feind
Es ist der Hunger in seiner ganzen Pracht
Er frisst sich langsam durch den Leib
Bestimmt mein Handeln ganz allein
Nachts lässt er mich nicht schlafen
Wenn Ostwind mein Atem stieg
Doch schließ ich die müden Augen
Seh ich das Einzige, was mich am Leben hält
Dort wo meine Wiege stand, da ist mein Heimatland
Das Reihenhaus mit Schrebergarten
Wo meine Frau und Kinder warten
Hier wo die Eisenkreuze sprießen
Werd ich heiß mein Blut vergießen
Wo statt Ehre Wahnsinn fand
Werd fallen hier im Feindesland
Heute Nacht kam ich dem Franz ganz nah
Viel näher als ihm recht sein konnte
Erst hab ich mich an ihm gewärmt
Dann hab ruckzuck seine Kehle durchgetrennt
Dann kam der Irrsinn durch off'ne Türen
Ich trank im Wahn sein heißes Blut
Und fraß gierig das zähe Fleisch
Drei mal hab ich gekotzt bis es in mir blieb
Franz war nun mein Proviant
Er ist mein treuer Kamerad
Doch was sagt das über mich?
Bin ich kein guter Wachsoldat
Als ich heut früh dem schlaf entfloh
Da stand ein Russe über mir
Er lachte, schoss mir in den Kopf
Und so endet mein Krieg hier
Wo sein Herz in Flammen stand
So weit entfernt vom Heimatland
Dort zwischen tausend andren Toten
Fror sein Leib auf kaltem Boden
Wo ihn der Tod im Schneesturm fand
Verschwand sein Leib im Feindesland
Und eine Frau wird ewig warten
Auf die Heimkehr ihres Ehegatten
Wo sein Herz in Flammen stand
So weit entfernt vom Heimatland
Dort zwischen 1000 andren Toten
Fror sein Leib auf kaltem Boden
Wo sein Herz in Flammen stand
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieJest tak przeraźliwie zimno.
Ojcowski mróz siedzi mi na karku.
Gdzieś przed Stalingradem
W piekle z lodu i śniegu
Moja jednostka upadła,
Pod zaporowym ostrzałem zeszłej nocy.
Tylko Franz mi pozostał
Jesteśmy ostatnimi ze 112.
Mam nowego wroga.
Jest to głód w swojej pełnej okazałości.
Przeżera się powoli przez ciało
Określa moje działania całkiem sam.
Nocami nie pozwala mi spać.
Kiedy wschodni wiatr kradnie mój oddech.
Lecz kiedy zamykam zmęczone oczy,
Widzę jedyną rzecz, która utrzymuje mnie przy życiu:
Tam gdzie moja kolebka stoi, tam jest moja ojczyzna.
Kamienica z ogrodem działkowym,
Gdzie moja żona i dzieci czekają.
Tutaj gdzie żelazne krzyże wyrastają
Będę przelewać moją gorącą krew.
Gdzie zamiast zaszczytu znalazłem szaleństwo.
Upadnę tu w kraju wroga.
Dzisiaj w nocy podeszłem do Franza dość blisko,
Dużo bliżej niż byłoby to dla niego komfortowe.
Najpierw się od niego ogrzałem,
Potem szybko przeciąłem jego gardło,
Potem weszło szaleństwo przez otwarte drzwi.
Piłem w obłędzie jego ciepłą krew
I żarłem łapczywie żylaste ciało.
Trzy razy wymiotowałem aż to we mnie zostało.
Franz był więc moim prowiantem,
On jest moim wiernym kamratem.
Ale co to świadczy o mnie?
Nie jestem dobrym żołnierzem na wachcie?
Kiedy dzisiaj rano sen uciekł,
Stał Rosjanin nade mną
Zaśmiał się, strzelił mi w głowę.
I tak skończyła się moja wojna tutaj.
Gdzie jego serce stało w płomieniach,
Tak odlegle oddzielone od ojczyzny.
Tutaj między tysiącem innych zabitych,
Marzło jego ciało na zimnej ziemi.
Gdzie znalazła go śmierć w burzy śnieżnej,
Zniknęło jego ciało w kraju wroga.
I żona będzie wiecznie czekać
Na powrót do ojczyzny jej małżonka.
Gdzie jego serce stało w płomieniach,
Tak odlegle oddzielone od ojczyzny.
Tutaj między tysiącem innych zabitych,
Marzło jego ciało na zimnej ziemi.
Gdzie jego serce stało w płomieniach…
Ojcowski mróz siedzi mi na karku.
Gdzieś przed Stalingradem
W piekle z lodu i śniegu
Moja jednostka upadła,
Pod zaporowym ostrzałem zeszłej nocy.
Tylko Franz mi pozostał
Jesteśmy ostatnimi ze 112.
Mam nowego wroga.
Jest to głód w swojej pełnej okazałości.
Przeżera się powoli przez ciało
Określa moje działania całkiem sam.
Nocami nie pozwala mi spać.
Kiedy wschodni wiatr kradnie mój oddech.
Lecz kiedy zamykam zmęczone oczy,
Widzę jedyną rzecz, która utrzymuje mnie przy życiu:
Tam gdzie moja kolebka stoi, tam jest moja ojczyzna.
Kamienica z ogrodem działkowym,
Gdzie moja żona i dzieci czekają.
Tutaj gdzie żelazne krzyże wyrastają
Będę przelewać moją gorącą krew.
Gdzie zamiast zaszczytu znalazłem szaleństwo.
Upadnę tu w kraju wroga.
Dzisiaj w nocy podeszłem do Franza dość blisko,
Dużo bliżej niż byłoby to dla niego komfortowe.
Najpierw się od niego ogrzałem,
Potem szybko przeciąłem jego gardło,
Potem weszło szaleństwo przez otwarte drzwi.
Piłem w obłędzie jego ciepłą krew
I żarłem łapczywie żylaste ciało.
Trzy razy wymiotowałem aż to we mnie zostało.
Franz był więc moim prowiantem,
On jest moim wiernym kamratem.
Ale co to świadczy o mnie?
Nie jestem dobrym żołnierzem na wachcie?
Kiedy dzisiaj rano sen uciekł,
Stał Rosjanin nade mną
Zaśmiał się, strzelił mi w głowę.
I tak skończyła się moja wojna tutaj.
Gdzie jego serce stało w płomieniach,
Tak odlegle oddzielone od ojczyzny.
Tutaj między tysiącem innych zabitych,
Marzło jego ciało na zimnej ziemi.
Gdzie znalazła go śmierć w burzy śnieżnej,
Zniknęło jego ciało w kraju wroga.
I żona będzie wiecznie czekać
Na powrót do ojczyzny jej małżonka.
Gdzie jego serce stało w płomieniach,
Tak odlegle oddzielone od ojczyzny.
Tutaj między tysiącem innych zabitych,
Marzło jego ciało na zimnej ziemi.
Gdzie jego serce stało w płomieniach…
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2007 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Blutbahnen |
Komentarze (0):