Emasik - Niechciana miłość ft. Ania Szałata, Wulq

Dziś przypada jedna z chwil, w której byłeś tylko ty.
Przestaliśmy pisać już, bo wybrałeś inną z dróg.
Nasze serca jak to szkło, które spada wciąż na dno.
Nie ma sensu dalej iść, gdy wciąż płyną słone łzy.

Byliśmy razem moje serce było twoje, dałem ci je
całe, a ty dałaś swoje. Wierzyliśmy w to, że w końcu
się ułoży i że będziemy żyć razem, aż do starości.
Za kredyt w banku wynajęliśmy mieszkanie wtedy
wyznałem wiesz też wszystko swojej mamie.
Dotychczas układało się wszystko jak w bajce,
ufałem bardzo wiedziałem, że mówisz prawdę.
I nawet jakbyś skłamała to bym uwierzył i nawet jakbyś
zerwała to bym się starał. Były wzloty i upadki i
spotkania, w których dochodziło zawsze do
rozstania. Gdy były kłótnie przytulałem jak płakałaś,
lecz zawsze jako pierwsza wszystko zaczynałaś.
Nic tak nie boli wiesz jak nieszczęśliwa miłość i
brak tego wiesz co między nami było.

Dziś przypada jedna z chwil, w której byłeś tylko ty.
Przestaliśmy pisać już, bo wybrałeś inną z dróg.
Nasze serca jak to szkło, które spada wciąż na dno.
Nie ma sensu dalej iść, gdy wciąż płyną słone łzy.

Po co robisz to wszystko, jak owijasz go wokół
palca daj mu święty spokój. Wiem, że czujesz się jak
papieros z paczki. No i myślisz kiedy na ciebie trafi
szkoda, że powoli wypalasz się cały, a nawet nie
spróbowała jak smakujesz. Ziomek skończ już z nią
tylko się wyniszczasz, po co ci to. Zrobiłeś już chyba
wszystko jeśli tego nie docenia, to po prostu odpuść.
Po co robisz to wszystko jak omijasz go, nie ma sensu,
bo to dawno już przepadło. Twoje oczy wciąż szklane
i tak w każdą noc, myślisz o tym co będzie przez
następny rok.

Dziś przypada jedna z chwil, w której byłeś tylko ty.
Przestaliśmy pisać już, bo wybrałeś inną z dróg.
Nasze serca jak to szkło, które spada wciąż na dno.
Nie ma sensu dalej iść, gdy wciąż płyną słone łzy.

Dziś przypada jedna z chwil, w której byłeś tylko ty.
Przestaliśmy pisać już, bo wybrałeś inną z dróg.
Nasze serca jak to szkło, które spada wciąż na dno.
Nie ma sensu dalej iść, gdy wciąż płyną słone łzy.