Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Emilie Autumn
Popularne teksty
Emilie Autumn - Blackbird Sonnets (poem)
Blackbird Sonnets (poem)
Tekst dodał(a): Ivooo
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): ishikalinka
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Desire2017
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Sonnet I
How shall I fly when feathers be not mine
Though all my wishes skyward do attend?
How tie my wounded heartstrings safe to thine
So thou to me, like sun to moon, descend?
Or if thou wilt not bend thy starry frame,
Wishing to keep thy brow o'ercrowned with mist,
I'll rise so that thy place shall stay the same
But will not then depart from heights unkiss'd.
For bargains may be struck and kept with pride
When lovers from their just demands ne'er hide.
Sonnet II
My lover’s eyes are darker than the moon
Or are they brighter? I cannot decide.
His tender voice makes other’s out of tune
And shows me how I cannot them abide
His movements are of more than feline grace
His hands are soft and pale as ivory
And though I’ve rarely seen a stranger face,
More perfect looks I should abhor to see
For others may be pleasanter in part
But all my love remains a work of art.
Sonnet III
How is it that I smile when I am sad?
From what resource do I derive this strength?
I've lost none but a thing I never had
To keep it would I go to any length
But distance is not measured in a heart
So I could weep and say that I've been wronged
And yet, as ever, be so far apart
From him to whom I swore that I belonged
Alas, I blame as though he were untrue
I loved him but, poor fool, he never knew.
Sonnet IV
If all you love I am, as I am quite,
Then why dost thou not love? Dost thou not see
A plainly perfect match? If thou art bright,
Then why, when thou dost love, love'st thou not me?
Instead preferring someone far removed
From all you claim to most admire? I would
Commit you as a lunatic if proved
Thus mad you were my ward for your own good.
And yet I'm making light of my own pain
Because I finally love, yet love in vain.
How shall I fly when feathers be not mine
Though all my wishes skyward do attend?
How tie my wounded heartstrings safe to thine
So thou to me, like sun to moon, descend?
Or if thou wilt not bend thy starry frame,
Wishing to keep thy brow o'ercrowned with mist,
I'll rise so that thy place shall stay the same
But will not then depart from heights unkiss'd.
For bargains may be struck and kept with pride
When lovers from their just demands ne'er hide.
Sonnet II
My lover’s eyes are darker than the moon
Or are they brighter? I cannot decide.
His tender voice makes other’s out of tune
And shows me how I cannot them abide
His movements are of more than feline grace
His hands are soft and pale as ivory
And though I’ve rarely seen a stranger face,
More perfect looks I should abhor to see
For others may be pleasanter in part
But all my love remains a work of art.
Sonnet III
How is it that I smile when I am sad?
From what resource do I derive this strength?
I've lost none but a thing I never had
To keep it would I go to any length
But distance is not measured in a heart
So I could weep and say that I've been wronged
And yet, as ever, be so far apart
From him to whom I swore that I belonged
Alas, I blame as though he were untrue
I loved him but, poor fool, he never knew.
Sonnet IV
If all you love I am, as I am quite,
Then why dost thou not love? Dost thou not see
A plainly perfect match? If thou art bright,
Then why, when thou dost love, love'st thou not me?
Instead preferring someone far removed
From all you claim to most admire? I would
Commit you as a lunatic if proved
Thus mad you were my ward for your own good.
And yet I'm making light of my own pain
Because I finally love, yet love in vain.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieSonet I
Jak mogłabym latać, jeśli pióra nie byłyby moje
Bo wszystkie moje życzenia odpoczywają w niebie, by być?
Jak związać moje ranne, głębokie uczucia bezpieczniej od twoich?
To ty do mnie, jak słońce do księżyca, schodzisz?
A może jakbyś więdną, by nie zagiąć ramy gwiazd,
Życząc sobie, by czoło twe pozostało ukoronowane mgłą,
Powstanę tak, że twoje miejsce pozostanie takie same
Ale nie odstąpię od nieucałowanych wzniesień.
Dlatego okazje mogą być zrzucone i ukryte z dumą
Gdy kochankowie z własnego żądania nigdy się nie chowają.
Sonet II
Oczy mojego kochanka są ciemniejsze od księżyca
A może jaśniejsze? Nie mogę się zdecydować.
Jego czuły głos powoduje, że inni nie harmonizują z nami
I pokazuje mi jak nie mogę ich znieść
Jego ruchy mają w sobie więcej niż kocia gracja
Jego dłonie są miękkie i jasne jak kość słoniowa
I mimo tego, że rzadko widuję twarz obcego
Bardziej perfekcyjnego wyglądu mogłabym się brzydzić
Dla innych może być przyjemniejsza w części
Ale cała moja miłość pozostaje pracą sztuki.
Sonet III
Dlaczego uśmiecham się gdy jestem smutna?
Z jakiego źródła czerpię tą siłę?
Nic nie straciłam oprócz rzeczy, której nigdy nie miałam
By zachować to przeszłabym każdy dystans
Ale nie jest on mierzony w sercu
Więc mogłabym płakać i mówić, że zostałam skrzywdzona
I na razie, jak zawsze, jesteśmy tak daleko od siebie
Od niego do kogoś, komu przysięgłam, że do niego należałam
Niestety, winię go, bo był nieuczciwy
Kochałam go, ale, biedny idiota, nigdy o tym nie wiedział.
Sonet IV
Jeśli wszystko, co kochasz, to ja, jak ja, właściwie,
To dlaczego ty nie kochasz? Ty nie widzisz,
Po prostu, perfekcyjnego dobrania? Jeśli twoja sztuka lśni
To dlaczego, gdy ty kochasz, dlaczego nie mnie?
Zamiast preferowania kogoś bardzo oddalonego
Wszystko, czego żądasz, by podziwiać? Powinnam
Potraktować cię jak szaleńca, którym się okazałeś
Tak więc szaleńcem byłeś, moim pupilkiem, dla twojego własnego dobra.
I na razie tworzę światło z mojego własnego cierpienia
Ponieważ nareszcie kocham, na razie miłość mam w żyłach.
Jak mogłabym latać, jeśli pióra nie byłyby moje
Bo wszystkie moje życzenia odpoczywają w niebie, by być?
Jak związać moje ranne, głębokie uczucia bezpieczniej od twoich?
To ty do mnie, jak słońce do księżyca, schodzisz?
A może jakbyś więdną, by nie zagiąć ramy gwiazd,
Życząc sobie, by czoło twe pozostało ukoronowane mgłą,
Powstanę tak, że twoje miejsce pozostanie takie same
Ale nie odstąpię od nieucałowanych wzniesień.
Dlatego okazje mogą być zrzucone i ukryte z dumą
Gdy kochankowie z własnego żądania nigdy się nie chowają.
Sonet II
Oczy mojego kochanka są ciemniejsze od księżyca
A może jaśniejsze? Nie mogę się zdecydować.
Jego czuły głos powoduje, że inni nie harmonizują z nami
I pokazuje mi jak nie mogę ich znieść
Jego ruchy mają w sobie więcej niż kocia gracja
Jego dłonie są miękkie i jasne jak kość słoniowa
I mimo tego, że rzadko widuję twarz obcego
Bardziej perfekcyjnego wyglądu mogłabym się brzydzić
Dla innych może być przyjemniejsza w części
Ale cała moja miłość pozostaje pracą sztuki.
Sonet III
Dlaczego uśmiecham się gdy jestem smutna?
Z jakiego źródła czerpię tą siłę?
Nic nie straciłam oprócz rzeczy, której nigdy nie miałam
By zachować to przeszłabym każdy dystans
Ale nie jest on mierzony w sercu
Więc mogłabym płakać i mówić, że zostałam skrzywdzona
I na razie, jak zawsze, jesteśmy tak daleko od siebie
Od niego do kogoś, komu przysięgłam, że do niego należałam
Niestety, winię go, bo był nieuczciwy
Kochałam go, ale, biedny idiota, nigdy o tym nie wiedział.
Sonet IV
Jeśli wszystko, co kochasz, to ja, jak ja, właściwie,
To dlaczego ty nie kochasz? Ty nie widzisz,
Po prostu, perfekcyjnego dobrania? Jeśli twoja sztuka lśni
To dlaczego, gdy ty kochasz, dlaczego nie mnie?
Zamiast preferowania kogoś bardzo oddalonego
Wszystko, czego żądasz, by podziwiać? Powinnam
Potraktować cię jak szaleńca, którym się okazałeś
Tak więc szaleńcem byłeś, moim pupilkiem, dla twojego własnego dobra.
I na razie tworzę światło z mojego własnego cierpienia
Ponieważ nareszcie kocham, na razie miłość mam w żyłach.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):