Faustyna Maciejczuk - Chwile

Nie wiem czy to znak
Bo mam za mało lat
By stwierdzić
Że to miłość
Przyszła tak
Wprost nie powiem
Że wiem co szykuje się
Bo przecież mam zaledwie ręce dwie

A chciałabym móc unieść
Tę radość i uśmiech
By móc cieszyć się chwilą tą
Dzień dłużej
A chciałabym być silna
Bo miłość być powinna
W życiu na pierwszym miejscu
Tak jak ty

Lecz nie wiem czy to znak
Bo przyszła niczym ptak
I płonie we mnie i odnawia
Tak jak feniks się
Uwielbiam taki stan
Wiem co szykuje się
Mam ręce dwie, a nimi obejmę cię

A chciałabym móc unieść
Tę radość i uśmiech
By móc cieszyć się chwilą tą
Dzień dłużej
A chciałabym być silna
Bo miłość być powinna
W życiu na pierwszym miejscu
Tak jak ty

Mimo, że lecę i pnę się w górę
Ciężko mi w to uwierzyć
Kocham twe myśli i twą skórę
I świat chce z tobą przemierzyć

I wznosić się w górę tak jak ptak
I karmić się pięknem i nadzieją
I ręce unosić ponad nieba znak
Gdy inni tego nie umieją

Mimo, że lecę i pnę się w górę
Ciężko mi w to uwierzyć
Kocham twe myśli i twą skórę
I świat chce z tobą przemierzyć

Mimo, że lecę i pnę się w górę
Ciężko mi w to uwierzyć
Kocham twe myśli i twą skórę
I świat chce z tobą przemierzyć

A chciałabym móc unieść
Tę radość i uśmiech
By móc cieszyć się chwilą tą
Dzień dłużej
A chciałabym być silna
Bo miłość być powinna
W życiu na pierwszym miejscu

Tak jak ty
A chciałabym móc unieść
A chciałabym móc unieść
A chciałabym móc unieść
A chciałabym
Tak jak ty