Fiasko - Emocjonalnie chromi

Zapętleni w rutynie samospaleń,
Dzień po dniu - głupcy umierają...
A ja wśród nich, padam na pysk,
Rozdeptywany przez tych którzy dalej gnają...
Pogubieni, szukają się daremnie,
Po omacku, tratując się wzajemnie, ja...
Biegnę wśród nich - tak jak i Ty,
Nie pytaj gdzie i po co bo naprawdę nie wiem...

A co nas nie zabije to zostawi bliznę...

Sami siebie zamknęliśmy w klatkach płytkich namiętności.
Zawieramy powierzchowne, nic nie warte znajomości.
Egotycy pełni pychy i zwierzęcej nieufności.
Pozbawieni uczuć wyższych, pośród ludzi - w samotności.

Odurzeni - a każdy innym hajem,
Ciemną nocą, głupcy umierają...
Danse macabre trwa - orkiestra gra,
Cichej udręki paroksyzmy zagłuszając...

A co ich nie zabije to zostawi bliznę...

Sami siebie zamknęliśmy w klatkach płytkich namiętności.
Zawieramy powierzchowne, nic nie warte znajomości.
Egotycy pełni pychy i zwierzęcej nieufności.
Pozbawieni uczuć wyższych, pośród ludzi - w samotności.

A co nas nie zabije to zostawi bliznę...

A to jest nuta dla emocjonalnie chromych...
To jest muzyka dla upośledzonych serc...
Dla uczuciowych kalek, co upadając stale...
Leczą swe chore duszę kąpiąc je w gorzale...