Friderika Bayer - Kinek mondjam el vétkeimet

Nie ma nic, tylko lekka noc.
Tylko strach przygnębiony, próżna nadzieja.
Nie ma wiary, nie ma miłości.
Nikt nie pogłaska mojej dłoni.

Komu mogę powiedzieć moje grzechy?
Aby się upewnić, że są odpuszczone?
Komu mogę powiedzieć moje grzechy, Boże mój?

Noc jest chłodna, ale pozostaje tęsknota za światłem.
Kiedy jaskółki odlatują na południe.
Moje ciało marznie podczas tego snu.
Podczas gdy zapał drzemie w ptakach ognia.

Komu mogę powiedzieć moje grzechy?
Aby się upewnić, że są odpuszczone?
Komu mogę powiedzieć moje grzechy, Boże mój?

Nigdy nie wybucha.
Będzie się trzymać z daleka od zgiełku.
Z moimi zawiązanymi oczami.
Boże mój, powiedz czemu?

Słone łzy,
pomimo, że nikt nie umiera i nie rodzą się dzieci.

Jak mogę powiedzieć moje grzechy.
Aby się upewnić, że są odpuszczone?
Komu mogę powiedzieć o moich grzechach?
Pozbyć się mojej ciężkiej winy.
Aby się upewnić, że są odpuszczone?
Komu mogę powiedzieć moje grzechy, Boże mój?