George Ezra - Angry Hill

Gniewne wzgórza

Czyta wczorajsze wiadomości,
Bo dzisiejsze po prostu go przerażają,
Rozmyśla o wczorajszych smutkach,
Bo dzisiejsze są zbyt ponure,
A wszystko narasta, wzrasta.

Widzę go o poranku,
Leżącego z zamkniętymi oczyma, bez żadnego uprzedzenia,
Widziałem go biegnącego przez noc,
Poprzez upadek prowadzi swoich wrogów w głąb,
A wszystko narasta, wzrasta.

A ja uczę się jak stąpać,
Uczę się jak właściwie korzystać ze swojego czasu,
Bo anioły go zabierają,
I kładą jego ciało sześć stóp pod ziemią,
A wszystko narasta, wzrasta.

Więc widzę go jak zamienia się w pył,
Widziałem jak pada na ziemię jego cień,
Uroniłem łzę, a jego policzka zarumieniły się,
Widziałem jak pada na ziemię jego cień,
A wszystko narasta, wzrasta.

A ja uczę się jak chodzić,
Uczę się wycofywania,
Bo anioły go zabierają,
I kładą jego ciało sześć stóp pod ziemią,
A wszystko narasta, wzrasta.

Więc pójdę, będę szedł,
Panie, pójdę, pójdę i będę szedł,
Panie, pójdę, Panie, pójdę,
Pójdę, Panie, pójdę, Panie, będę szedł,
Panie, pójdę, Panie, pójdę,
Więc pójdę, Panie, pójdę, Panie, będę szedł,
A wszystko narasta, wzrasta.

On jest tak gniewny jak te wzgórza,
Jego umysł i oczy są rozpalone na zabój, och,
Może w ten sposób, on nauczy się chodzić,
I może przez to nauczy się właściwie korzystać z czasu,
Może wówczas i ja posiądę tę wiedzę jak stąpać,
Może i ja nauczę się jak wycofywać się, raz jeszcze.