Giannis Ploutarhos - Mesanychta Kai Kati

De léo pos mou leípeis.
Den xéro an tolmó
na antimetopíso to apólyto kenó.
De léo pos akóma se skéftomai sychná.
Ston eaftó mou kleínomai xaná.

Se skoteiná domátia
ta chília mas kommátia
éstisan xéfreno choró.
Ston ouranó sou astéria
gínan ta dyo mou chéria
kai ankaliázoun to kenó.

Mesánychta kai káti ki egó periméno
kai as to xéro pos de tha gyríseis.
De sou zitáo káti kai as epiméno
na gemízo to domátio týpseis.
Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo
me tin aftapáti pos s’ angízo.
Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno
aéras gínesai, se cháno
kai se cháno.

De léo pos ponáo ótan omologó
pos eímai i aitía pou mas éftase edó.
De léo póso thélo gia séna miló
kai den boró poté na xechastó.

Se skoteiná domátia
ta chília mas kommátia
éstisan xéfreno choró.
Ston ouranó sou astéria
gínan ta dyo mou chéria
kai ankaliázoun to kenó.

Mesánychta kai káti ki egó periméno
kai as to xéro pos de tha gyríseis.
De sou zitáo káti kai as epiméno
na gemízo to domátio týpseis.
Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo
me tin aftapáti pos s’ angízo.
Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno
aéras gínesai, se cháno
kai se cháno
kai se cháno.

*****************************************
Δε λέω πως μου λείπεις
Δεν ξέρω αν τολμώ
Να αντιμετωπίσω το απόλυτο κενό
Δε λέω πως ακόμα σε σκέφτομαι συχνά
Στον εαυτό μου κλείνομαι ξανά

Σε σκοτεινά δωμάτια
Τα χίλια μας κομμάτια
Έστησαν ξέφρενο χορό
Στον ουρανό σου αστέρια
Γίναν τα δυο μου χέρια
Και αγκαλιάζουν το κενό

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω
Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω
Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω
Με την αυταπάτη πως σ’ αγγίζω
Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω
Αέρας γίνεσαι, σε χάνω
Και σε χάνω

Δε λέω πως πονάω όταν ομολογώ
Πως είμαι η αιτία που μας έφτασε εδώ
Δε λέω πόσο θέλω για σένα μιλώ
Και δεν μπορώ ποτέ να ξεχαστώ

Σε σκοτεινά δωμάτια
Τα χίλια μας κομμάτια
Έστησαν ξέφρενο χορό
Στον ουρανό σου αστέρια
Γίναν τα δυο μου χέρια
Και αγκαλιάζουν το κενό

Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω
Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω
Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω
Με την αυταπάτη πως σ’ αγγίζω
Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω
Αέρας γίνεσαι, σε χάνω
Και σε χάνω
Και σε χάνω