Hanka Ordonówna - Książę - Nad pięknym, modrym Dunajem

W gwarnym dancingu w kącie siadł
Walc, smukły książę, z dawnych lat
Nikt pana nie zna, książę mój
Twój frak ma staromodny krój

Lecz głos twój zawsze czule brzmi
Tyle w nim wspomnień z dawnych dni
Zatańcz więc, o mon prince
Spójrz, spłynęła łza spod rzęs

Ach, wzruszyło mnie to spotkanie
Skąd pan tutaj, książę panie
Walc tak dawno znikł
Walca nie zna nikt
Czy mi wolno prosić, comme t'es comique

Mon prince, pan tańczy śmiesznie
Pan skacze tak pociesznie
Lecz mogłabym tak wiecznie
W twoich ramionach wirować
Ach, tańcz

Skąd ja księcia znam? Jak to? Witam …, kocham …
Przemiły gość
Był tu pański wnuk, shimmy americana
Lecz wie pan, mamy go dość

Był charleston, prawnuk potem
Zaglądał też black bottom
Lecz czekam wciąż z tęsknotą
Aż wróci książę, najdroższy mój walc

Jak lekko płyną te dźwięki sprzed lat
Pan wspomina ton(?) vie, ależ tak
Gdy do tańca wam grał Johann Strauss
Miły książę, witaj nam

Ach dawniej, pamiętasz, gdyś wino pił
I młody, młody był
I puszczał się potem w zawrotny tan
Jak ten walc, Książę Pan

W Grinzingu, pamiętasz, beim Heurigen
Gdyś myślą rozkosznie rozpływał się hen
Dziś szepcesz wspomnieniom zastygłym w śnie
Adieu, adieu, adieu