Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Heaven Shall Burn
Heaven Shall Burn - Passage of the Crane
Passage of the Crane
Tekst dodał(a): chilliheart
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): hugy12
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): hugy12
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
I was born into this terror, unsuspecting as I was
Just a lifeward child, not aware of all the misery
No idea of the blame this world already had to shoulder
As an untold crime came down and sealed my fate
No premonition of the doom impending
Not knowing of my strife for life to come
Soon gone were the years of my levity
Eleven summers before darkness fell
Keep this paper crane, one of a thousand
There never was a guilt to burden myself
My hopeless cry, it went unheard
And unlike me, you knew there were no gods to save me
Still no idea of the blame this world would have to shoulder
As for one last time I bid the cranes farewell
Passing by like timid ghosts
Summoners of a placid world
Never reaching me
Masters of a peaceful life
Moving on to stainless shores
Never teaching me
Now I lay my aching hands to rest
As I bid my crane farewell
And I wish for an echo of my forlorn life to be your melody
Keep this paper crane, one of a thousand
There never was a guilt to burden myself
My hopeless cry, it went unheard
And unlike me, you knew there were no gods to save me
All hope in vain, you just murdered them
Banished the crane from the meadows of this life
Just a lifeward child, not aware of all the misery
No idea of the blame this world already had to shoulder
As an untold crime came down and sealed my fate
No premonition of the doom impending
Not knowing of my strife for life to come
Soon gone were the years of my levity
Eleven summers before darkness fell
Keep this paper crane, one of a thousand
There never was a guilt to burden myself
My hopeless cry, it went unheard
And unlike me, you knew there were no gods to save me
Still no idea of the blame this world would have to shoulder
As for one last time I bid the cranes farewell
Passing by like timid ghosts
Summoners of a placid world
Never reaching me
Masters of a peaceful life
Moving on to stainless shores
Never teaching me
Now I lay my aching hands to rest
As I bid my crane farewell
And I wish for an echo of my forlorn life to be your melody
Keep this paper crane, one of a thousand
There never was a guilt to burden myself
My hopeless cry, it went unheard
And unlike me, you knew there were no gods to save me
All hope in vain, you just murdered them
Banished the crane from the meadows of this life
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieZostałem zrodzony z tego terroru, nie podejrzewając jaki byłem,
tylko do życia dzieciak, nieświadomy tego cierpienia
nie mam pojęcia o winach tego świata, które musiał wziąć na ramiona,
jak niewypowiedziana zbrodnia, uspokaja się i przypieczętowuje mój los,
bez przeczucia o nieuchronnie zbliżającej się śmierci
nie wiedząc o walce o życie, która nadeszła.
Wkrótce odejdzie tam gdzie wszystkie lata mojej bezmyślności.
Jedenaście lat przed upadkiem ciemności.
Trzymam tego papierowego żurawia, jednego na tysiąc,
nigdy nie było winy, którą by mnie obarczali,
mój beznadziejny płacz, nie został usłyszany,
i w przeciwieństwie do mnie , wiedziałeś, że nie było bogów, którzy mogli by mnie uratować,
wciąż nie mam pojęcia o winach tego świata, które będzie musiał ponieść,
po raz ostatni, składam żurawie na pożegnanie,
przechodzące jak nieśmiałe duchy ,
przywoływacze spokojnego świata,
nigdy nie dotrzecie do mnie,
mistrzowie spokojnego życia
idący prosto do nierdzewnych brzegów,
nigdy mnie nie nauczycie.
Teraz kładę swe obolałe ręce na piersi,
gdy składam żurawie na pożegnanie,
i życzę echu mojego opustoszałego życia, by było Twoją melodią.
Trzymam tego papierowego żurawia, jednego na tysiąc,
nigdy nie było winy, którą by mnie obarczali,
mój beznadziejny płacz, nie został usłyszany,
i w przeciwieństwie do mnie , wiedziałeś, że nie było bogów, którzy mogli by mnie uratować,
Całe próżne nadzieje, Ty je zabiłeś,
Wypędziłeś żurawie z łąki życia.
tylko do życia dzieciak, nieświadomy tego cierpienia
nie mam pojęcia o winach tego świata, które musiał wziąć na ramiona,
jak niewypowiedziana zbrodnia, uspokaja się i przypieczętowuje mój los,
bez przeczucia o nieuchronnie zbliżającej się śmierci
nie wiedząc o walce o życie, która nadeszła.
Wkrótce odejdzie tam gdzie wszystkie lata mojej bezmyślności.
Jedenaście lat przed upadkiem ciemności.
Trzymam tego papierowego żurawia, jednego na tysiąc,
nigdy nie było winy, którą by mnie obarczali,
mój beznadziejny płacz, nie został usłyszany,
i w przeciwieństwie do mnie , wiedziałeś, że nie było bogów, którzy mogli by mnie uratować,
wciąż nie mam pojęcia o winach tego świata, które będzie musiał ponieść,
po raz ostatni, składam żurawie na pożegnanie,
przechodzące jak nieśmiałe duchy ,
przywoływacze spokojnego świata,
nigdy nie dotrzecie do mnie,
mistrzowie spokojnego życia
idący prosto do nierdzewnych brzegów,
nigdy mnie nie nauczycie.
Teraz kładę swe obolałe ręce na piersi,
gdy składam żurawie na pożegnanie,
i życzę echu mojego opustoszałego życia, by było Twoją melodią.
Trzymam tego papierowego żurawia, jednego na tysiąc,
nigdy nie było winy, którą by mnie obarczali,
mój beznadziejny płacz, nie został usłyszany,
i w przeciwieństwie do mnie , wiedziałeś, że nie było bogów, którzy mogli by mnie uratować,
Całe próżne nadzieje, Ty je zabiłeś,
Wypędziłeś żurawie z łąki życia.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):