Henryk Rejmer - Do piekła czas iść

Płyną lata, krew zamarza w nas,
Ptaki nie chcą wracać do swych gniazd.
Spadam w przepaść, lecę głową w dół,
W sercu pustka a na duszy lód.
Cisza wielka, niebo pełne gwiazd,
Nikt nie słucha mych żałosnych skarg.
Nicość straszy, wyje nocy bies,
A ja krzyczę jak od czubków zbieg.

Ref: Pętla się buja na haku już czuć piekieł woń,
Kiedyś tam trafię, cyrograf spisany jest krwią.
Co nam zostało z tych lat, co łzą wiszą u warg.
To lęk kołysze nasz ból niczym sztorm łajby wrak.
To lęk kołysze nasz ból niczym sztorm łajby wrak.

W podłych sercach szczury grzechów śpią,
Brody starców poplamione krwią.
Dzikie żądze szczerzą czarne kły,
Deszcz je moczy, w mgłach się budzi świt.

Ref: Pętla się buja na haku już czuć piekieł woń...

Szukam Boga, gdzie on teraz jest,
Śmierć mnie śledzi, liczy kroki me.
Wieczność czeka jej nie spieszy się,
W sztolniach piekieł łotrów krzyk i jęk.

Ref: Pętla się buja na haku, do piekła czas iść,
Stoję przed lustrem pobladły w koronie ze rdzy.
Co nam zostało z tych lat, co łzą wiszą u warg,
To lęk kołysze nasz ból niczym sztorm łajby wrak.
To lęk kołysze nasz ból niczym sztorm łajby wrak.