Herbert Grönemeyer - Ohne dich

Przysięgałaś, że zawsze będziesz mnie kochać.
To było nie tylko kłamstwo, lecz także ogromna przesada.
Zostało wymyślone i się rozsypało.

Parkowałaś Twoją złość na wszystkich moich miejscach,
byłem jak worek do bicia.
Miłość jako cios poniżej pasa już minęła.

Nagle nic ci się we mnie nie podobało,
bez litości przed wszystkimi mnie kompromitowałaś,
i każdy mój ruch był nie po twojej myśli.

Moje przysięgi miłosne wywoływały u ciebie jedynie leniwe uśmieszki.
Wydawało mi się, że chcesz się za coś zemścić,
jak gdybym nieodwołalnie stał przed sądem.

Jak dobrze jest bez ciebie,
jak dobrze jest bez ciebie.
Jest po prostu wspaniale
zupełnie bez ciebie.

Twoje oczy mnie jedynie na wskroś przewiercały.
Kiedy miałem świetny humor, byłaś jak zmrożona.
Zazdrościłaś mi każdej chwili radości i ją zniszczyłaś.

Poza tym patrzałaś jakby na wskroś przeze mnie,
miłośc stawała się coraz bardziej przestępstwem.
i na końcu nawet już nie miałaś dla mnie litości.

Na szczęście los się wreszcie odmienił,
straszne tortury dla mnie się skończyły,
i nie ma już właściwie żadnych głębokich dziur.

Życie dla mnie znowu jest świętem,
nikt nie naruszy mojego królestwa,
nikt nie wyrwie mnie z mojej euforii.

Jak dobrze jest bez ciebie,
jak dobrze jest bez ciebie.
Jest dwa razy tak dobrze,
tak bez ciebie.

Nie ma nikogo, kto wyżywałby bezwzględnie swoje humory,
kto miałby nadzieję, że komuś innemu źle się wiedzie,
kto winiłby kogoś innego za swój chłód.

Chciałaś się mnie pozbyć najspokojniej w świecie,
widziałaś już mój upadek,
ale nigdy dobrze mnie nie znałaś.

Jak dobrze jest bez ciebie,
jak dobrze jest bez ciebie.
Jest dwa razy tak dobrze,
tak bez ciebie.