Hilltop Hoods - Nose-bleed Section

To dla moich ludzi z pierwszych i dla tych z najgorszych rzędów,
Dla moich ziomów, którzy kochają mieszać –
To dla moich ludzi, dla wszystkich przykrytych piachem.
Zamknięty gracz sam na boisku,
Hilltop Hoods – wszyscy w tym siedzą, dziwko,
I wiesz co? Jesteśmy liderami funk’u; punki?
Nie, nie możecie nas pokonać.
Z dala słychać jak robimy pompę, pijemy – wasze laski nas pragną,
Więc baw się z nami albo spadaj jeśli ma Ci to sprawić przyjemność;
Jeśli sprawi Ci to przyjemność to dawaj, napij się z nami!

W tym życiu nic nie dzieje się tak, jakbym to sobie zaplanował:
Czemu? W tym momencie powinienem mieć jakiś grunt pod stopami,
Trochę kasy w łapie - coś około pięćdziesięciu patoli.
A wiesz, nie mam nic, zupełne zero – dalej w autobusie piszę; pałam się wersami.
Wciąż cierpię, kurwa, odczuwam ból –
Pieprzyć zapomniane linijki, przez które non stop wpadam w dół.
To gówno jest dla was, dziwki.
To rap dla moich ziomów.
To gówno dla typów z miejscami z pierwszego poziomu.

Oglądam się dokoła za twarzami, które znam,
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.
Oglądam się dokoła za twarzami, które znam.
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.

Obadaj to,
Dostałem od życia hip-hopowe kubeczki smakowe,
Chcę słyszeć ten bass, kiedy się pieprzę,
Chcę słyszeć ten tekst, budząc się z rana,
Najpierw sam zacznij nawijać, jeśli chcesz mnie powalić na kolana, dziwko!
Kopię jak whisky, proste - nigdy nie gonię na siłę.
Dojdę do tego i po pięćdziesięciu przystankach, ale wiesz –
To żadna przyjemność jeśli tego nie czujesz.
Ogarnij to, już łapiesz? A kiedy to masz, spraw by i bas skumał się z bębnami;
Spraw, by było głośno – by ten dźwięk okazał się zbawcą a ludzie dobijali się oknami.
To wielki powrót; liźnij choć odrobinę.
Ostre jak szpikulec; „To zajebiste!” – taką mają o nas rozkminę.
Dajcie mi z powrotem odrobinę funku; jeden, nie – osiem kawałków,
A-dat, straszny hałas – jebać to, człowieku!; jesteśmy na czysto z tymi elektro-zabawkami.
Jestem z getta; próbujesz się ze mną mierzyć; straszysz plecami?
Lepiej podnieś ręce w górę, jak machasz na taxi,
Podnieś ręce w górę i machaj w rytm funku;
Stepujesz? Ziom, nigdy kurwa nie pij o poranku, yo.
To dla mojej floty i dla wszystkich tych, których doprowadziłem do obłędu;
To dla wszystkich tych typów z pierwszego rzędu!

Oglądam się dokoła za twarzami, które znam,
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.
Oglądam się dokoła za twarzami, które znam.
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.

Nie narzekajcie, jeśli będę się tu wyżalał
Sami stoicie przede mną, wszyscy mocno zapici,
I choć właściciel klubu nic nie mówi, rozjebaliście to miejsce;
Dach się jara? To wina elektryki;
Kiedy wbijałem na żywo błagałem o to, by na maxa były wszystkie wtyki.
Całkiem jak na piątkowym meczu, mogę skitrać to pod kapturem –
Leciałem na żywo w The Brakes, synek, niczym numer jeden
I jeśli okupujecie bar, to nie zapominajcie o tym, kto ma wasz szmal.
Wychillujcie. Dajcie ponieść się tym rytmom, panie.
Czemu nie pokażesz na co Cię stać razem ze mną, kochanie?
Miałem jakieś pół miliona w Monopolu; Sama widzisz, że nic mnie nie powstrzyma.
Złap mnie za rękę – muzyka nas wzywa.
Złap mnie za rękę, możemy wszystko:
Leżeć na plaży i liczyć ziarenka piasku, i złapać lot do Japonii, i pić sake z mafią,
Polecieć do Libii, spróbować Bacardii z Gaddafim,
Zjeść wspólnie kolację dyktowaną funkiem,
A w końcu ściągając z siebie ciuchy wskoczyć w cały ten tłum wczesnym porankiem, yo!

Oglądam się dokoła za twarzami, które znam,
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.
Oglądam się dokoła za twarzami, które znam.
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.

Postawcie mnie tutaj, jestem cały wasz
Nic z tego dla hajsu, nic w zamian za aplauz, nie:
To najgorsza strefa, o tak!

Oglądam się dokoła za twarzami, które znam,
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.
Oglądam się dokoła za twarzami, które znam.
Jaram się wszystkimi, których przed sobą mam.