Imperium - Wyznanie Więźnia

W Białostockim parku cię ujrzałem,
i zrozumiałem że pokochałem cię.
Czerwone usta twe całować chciałem, |
ty do mnie czule uśmiechałaś się. | x2

Wieczory noce wraz z tobą spędzałem,
i całowałem tak słodkie usta twe.
A twarz ukryłem w jasne włosy twoje, |
i wciąż marzyłem o cudownym śnie. | x2

Dla ciebie żyłem kradłem rabowałem,
i tobie życie poświęcałem swe.
A gdy ujrzałem ciebie wśród milicji, |
i twoją rękę wskazującą mnie. | x2

[melodia]

Na karę śmierci zostałem skazany,
i młode życie muszę oddać swe.
A zegar bije w rytm uderzeń dzwonu, |
a niebo chyba już pochłonie mnie. | x2

Nagle klucz w drzwiach celi mej zazgrzytał,
do celi kat wszedł by powiesić mnie.
A ja ujrzałem całe życie swoje, |
i na ławeczce zobaczyłem cię. | x2

A gdy na szyję sznur mi już założył,
ja całowałem słodkie usta twe.
A twarz ukryłem w jasne włosy twoje, |
krzyknąłem miła i zbudziłem się. | x2

Nagle się budzę z czoła pot ocieram,
otwarte oczy spoglądają w dal.
Jakaś dziewczyna obok na ławeczce, |
z uśmiechem mówi jak pan pięknie spał. | x2

[melodia]

I tak się kończy złodziejskie marzenie,
piękna dziewczyna odpłynęła w dal.
A straszny wyrok to tylko złudzenie, |
które przemija wraz z koszmarnym sem. | x2