Izba Wytrzeźwień - Koniec świata

Trzask drzwi obudził z głębokiego snu,
Znowu matka krzyczy, że ojciec chuj,
Że jej nie szanuje i ma wyjebane,
Czas na nowe życiem, stare już przegrane.

Każdego dnia ktoś doświadcza końca świata,
Przyjmuje z pokorą co przynosi mu los,
Każda taka historia opowiada o wariatach,
Którzy ślepo rzucają swoje ciała na stos.

Znów szamotanina i tłuczone szkło,
Matka znowu krzyczy, że zostawi go.
Ojciec raz za razem przechyla kieliszek,
Zaciskając pięści bije ją w policzek.

Każdego dnia ktoś doświadcza końca świata,
Przyjmuje z pokorą co przynosi mu los,
Każda taka historia opowiada o wariatach,
Którzy ślepo rzucają swoje ciała na stos.

W pokoju mały Antek śpi,
Słyszy głosy kłótni przez zamknięte drzwi,
O spokojnym domu i rodzinie marzy,
Spływają krople po jego bladej twarzy.