Jan Pietrzak - Jedno jest pewne

Jedno jest pewne: cień na tej Ziemi
Był znacznie wcześniej niż człowiek
Niż stada owiec, morza zieleni
Muchy, wielbłądy i krowy

Siedział za skałą, miał sporo czasu
Gapił się sennie na chmurki
Cichutko było, żadnych hałasów
Wprost idealne warunki

Nic więc dziwnego, że - trochę z nudów -
Wziął się do pracy spokojnej
I naukowo, bez żadnych cudów
Wylepiał dla siebie formy

Frunęły ptaki, wyrosły drzewa
Pognały konne pojazdy
Bo w tamtych czasach - przyznać to trzeba -
Cień bujną miewał fantazję

Stanęły krzyże na białych wzgórzach
Pomniki, szkoły, więzienia
I świat zapomniał, że nawet ludzie
Są formą istnienia cienia

Więc przypominam, taka jest prawda
I nic się nie da tu zmienić:
Wszyscy jesteśmy, biali i czarni
Karykaturą swych cieni

A gdy w ostatnią ludzką niedzielę
Grzyby wyrosną w powietrzu
W oparach znikną nasze złudzenia
Cień pozostanie na miejscu

Pewnie się mylę z tym podejrzeniem
Lecz wiem przynajmniej dlaczego:
To nasze życie jest tylko cieniem
Istnienia prawdziwego