Jar - Topielec

Jeden chłop co był topielec
Do rzeźnika poszedł aby
Na posiłek mięso nabyć
Pokazuje rzeźnikowi
W którym miejscu uciąć mięso
Chłopu ręce się aż trzęsą

Razem z mięsem ciął dwa palce
Twarz topielca sina, blada
Do rzeźnika tak powiada
Za to coś mi zrobił chłopie
Kiedykolwiek cię utopię!
Wiedz że wnet cię śmierć nie minie

Rzeźnik groźbą przestraszony
Bardzo się wystrzegał wody
Bo ku temu miał powody
Raz był z żoną na biesiadzie
Kiedy już się ubawili,
W domy czas, już się zmęczyli.

Nagle pić mu się zachciało
W sieni zaś naczynie stało
Beczka pełna zimnej wody
Tam topielec już czatował
Złapał chłopa, zbiornik duży,
Głową na dół go zanurzył

Patrzy żona, z beczki nogi.
Chłop nie żyje, smutku wiele.
Tak to zemścił się topielec.