Jelen - Když se svlíkáš

Kiedy się rozbierasz, jest to niczym modlitwa
Tylko Pan Bóg i my dwaj w ciemnościach
Kiedy się rozbierasz, jest to niczym pokuta
Serce wydzwania na alarm

Znamy się tysiąc lat i milion dni
I choć świat wokół się zmienia nie do poznania
Po tym tysiącu lat i milionie dni
Nadal są rzeczy, które nigdy nie spowszednieją

Czasem mówisz, że jestem jak mały chłopiec
I że mam na wszystko wywalone, chyba aż za bardzo
A czasami mówisz, że musimy być dorośli
A potem pijemy w łóżku wino całą noc

Znamy się tysiąc lat i milion dni
I choć świat wokół się zmienia nie do poznania
Po tym tysiącu lat i milionie dni
Nadal są rzeczy, które nigdy nie spowszednieją

Gdy zasypiasz po nocy pełnej cichych zdań
A za oknami budzi się nowy świat
Zapominasz o wszystkim, co kłujące
Rzeczy, które cię irytują, są już przeszłością

Znamy się tysiąc lat i milion dni
I choć świat wokół się zmienia nie do poznania
Po tym tysiącu lat i milionie dni
Nadal są rzeczy, które nigdy nie spowszednieją