Kabaret Widelec - Spodnie

Ref.
Ile dałbym za spodnie czyste
I wygodne by w nich normalnie chodzić móc
(tak móc)
Nie myśleć o tym już, że wszędzie gdzie usiądę ciągnę za sobą kurz
(tak kurz)
Po prostu nie pamiętać
Że ja w ogóle w nich nie mogę klękać
Wiem
Nie wyrwę się chociaż bardzo chcę
Ale dzisiaj jeszcze nie...

1.
Chciałem być tak jak oni i nie stać już z boku
Ale spodni nie miałem opuszczonych w kroku
Ja nie umiem szyć, nie zajmuję się tą grą
Więc kupiłem materiał i poprosiłem Ją
(Ją Ją)
By spodnie mi uszyła, bo z niej zawsze fajna, fajna laska była
I pamiętam jak dziś nie zapomnę tej chwili gdy mi nowe spodnie po tygodniu nałożyli
Potem coś się w zamku tu zablokowało, nie mogłem ich zdjąć i tak już zostało.
W nich łażę noc i dzień, śpię, jem kotlety, chodzę po blokowisku i do toalety.

Ref.
Ile dałbym za spodnie czyste
I wygodne by w nich normalnie chodzić móc
(tak móc)
Nie myśleć o tym już, że wszędzie gdzie usiądę ciągnę za sobą kurz
(tak kurz)
Po prostu nie pamiętać
Że ja w ogóle w nich nie mogę klękać
Wiem
Nie wyrwę się chociaż bardzo chcę
Ale dzisiaj jeszcze nie...

2.
Ciągle widzę Cię przed oczami
Gdy zajmujesz się moimi spodniami
Te wspomnienia, ta chwila której już nie uchwycę
Ty szyjesz mi spodnie ja podaję Ci nożyce

Chciałem mieć takie spodnie żeby w razie łomotu
Czuć się bardziej bezpiecznie, tu jest większa strefa zgniotu
Z nimi jest tylko bieda
Nie dość że nie mogę zdjąć, w nich się w ogóle chodzić nie da

Chciałem być tak jak oni chciałem być od nich lepszy
Ale jak się chce za dużo to się wszystko pieprzy
Możesz być oryginalny, ale rób to z głową
Nie przeginaj tak jak ja
(I pozostań sobą)

Ref.
Ile dałbym za spodnie czyste
I wygodne by w nich normalnie chodzić móc
(tak móc)
Nie myśleć o tym już, że wszędzie gdzie usiądę ciągnę za sobą kurz
(tak kurz)
Po prostu nie pamiętać
Że ja w ogóle w nich nie mogę klękać
Wiem
Nie wyrwę się chociaż bardzo chcę
Może Wy pomożecie mi.