Katarzyna Bovery - Ballada o szczęściu

Wędrował człowiek całe dnie
A nocą sypiał byle gdzie
I dalej, dalej naprzód szedł
Celem mu była jedna rzecz

Gdy ktoś o cel zapytał go
To wszystkim odpowiadał: "Szczęście" -
I dalej, dalej naprzód szedł
Celem mu była jedna rzecz

Ze skał urwistych strumień bił
To rozkosz w upał wodę pić
Lecz dojścia bronił skalny brzeg
Spragniony człowiek dalej szedł

Ciężar owoców gałąź giął
Owoc się prosił, by go zjeść
Lecz ciągle stróż ogrodu strzegł
Zgłodniały człowiek dalej szedł

~ ♫ ♫ ♫ ~

Spotkał dziewczynę, razem szli
Aż doszli do rozstajnych dróg
Dziewczyna z innym poszła precz
Samotny człowiek dalej szedł

U kresu sił na pomysł wpadł
By zapisywać wiedzę swą
Lecz stracił wątek, zgubił sens
Pełen nadziei dalej szedł

Celem mu była jedna rzecz
Pełen nadziei dalej szedł
Celem mu była jedna rzecz
Pełen nadziei dalej szedł
Pełen nadziei dalej szedł